در عصمت : نگاهی بر زندگانی حضرت فاطمه معصومه سلام الله علیها صفحه 160

خدای متعال در این آیه تأکید می فرماید که ایمان و تقوا نه تنها سرچشمه برکات معنوی است، بلکه موجب فزونی ارزاق مادی، وفور نعمت، آبادانی و عمران و برکت مادی نیز هست. پس آنچه مایه وفور نعمت می شود، استقامت بر ایمان است، نه اصل ایمان، چرا که پای بسیاری در این راه، لنگ و لرزان است.

در بحث زیارت نیز باید گفت که احساس نیاز و تشنگی، یکی از شروط اصلی استفاده کافی است و این حاصل نمی شود مگر با شناخت نعمت و نعمت دهنده؛ یعنی اینکه امام معصوم یا امام زاده، به اذن الهی توانایی برآورده کردن حاجت ما را دارد، پس زائر باید به ارزش گوهر وجودی آنان پی ببرد.

علاوه بر شناخت نعمت و نعمت دهنده، باید در درون زائر، احساس نیاز و درد هم به وجود آمده باشد و با درد دل و با زبان دل نه زبان ظاهری، ناله کند؛ گویی به طبیبی پناه آورده و از او دوا می طلبد.

د) حلال بودن مخارج زیارت

(یا أَیُّهَا الرُّسُلُ کُلُوا مِنَ الطَّیِّباتِ وَ اعْمَلُوا صالِحاً) ؛(1)

(ای پیامبران، از غذاهای پاکیزه بخورید و عمل صالح انجام دهید).

غذا و مال حلال، کلید قبولی اعمال و توفیقات و نورانیت انسان است، ولی غذا و مال حرام، مانع استجابت دعا و قبولی اعمال است. با غذا و مال حرام نمی توان زیارت مقبول به جا آورد و امید جواب سلام از زیارت شونده را داشت.