فضایل ائمه اطهار علیهم السلام از دیدگاه اهل سنت صفحه 181

«کان موسی بن جعفر یدعی العبد الصّالح من عبادته و اجتهاده روی اصحابنا انه دخل مسجد رسول الله 6 فسجد سجده فی اوّل اللّیل و سمع و هو یقول فی سجوده عظم الذنب من عندی فلیحسن العفو عندک یا أهل التّقوی و یا اهل المغفره فجعل یرددها حتی اصبح و کان سخیاً کریماً و کان یبلغه عن الرجل انّه یؤذیه فیبعث الیه بصره فیها الف دینار و کان یصر الصّرر ثلاث مائه دینار و اربعمأه دینار و مأتی دینار ثم یقسمها بالمدینه و کان مثل صرر موسی بن جعفر 7 اذا جاءت الانسان الصّره فقد استغنی».(1)

ترجمه: «موسی بن جعفر به جهت کثرت عبادت و اجتهادش «عبد صالح» نامیده شد. اصحاب ما روایت کرده اند که او اول شب داخل مسجد رسول خدا شد و به سجده رفت. و شنیده شد که در سجده می گفت: «عظم الذنب من عندی فلیحسن العفو عندک...». این ذکر را چندان مداومت فرمود که سپیده صبح دمید.

او سخاوتمند و بزرگوار بود و کسی که باوی بدی می کرد، کیسه هزار دیناری برایش می فرستاد و کیسه ها را 300 دینار، 400 دینار و 200 دینار بسته بندی می کرد و در میان فقرای مدینه تقسیم می نمود. معروف بود که اگر کیسه ای از آن حضرت به کسی برسد، فقر و تنگدستی را پشت سر می گذارد».

کمال الدین محمّد بن طلحه شافعی (583-652 ه-)

ابو سالم نصیبی از اکابر و رؤسای علمای شافعی و مؤلف کتاب «مطالب السؤل فی مناقب آل الرسول» است.