نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 128

ص:155

گفتار ششم: کشتار جمعی شیعه به دست مروانیان

اشاره

عبدالملکِ مروان را بنیانگذار اصلی سلسله مروانیان می دانند. سیوطی درباره خونخواری عبدالملک می نویسد: «عادت عبدالملک آن بود که بسیاری از اوقات نزد ام دَرْدَاء می نشست «. روزی وی به عبدالملک گفت: «ای امیرمؤمنان! به من این طور گزارش داده شده است که تو پس از آن عبادت ها و پرهیزگاری ها اینک شراب می نوشی!» گفت: «آری، سوگند به خدا و خون های مردم را همچنین می نوشم!» در زمان عبدالملک سپاهیان بنی امیه، همانند زمان یزید، سه روز تمام در مدینه و سپس در مکه مردم را قتل عام کردند. هر دری را بسته دیدند، آتش زدند تا آنجا که قبطی ها و نبطی ها، در حرمین شریفین، قرآن را لگدمال کرده، شمشیر به دوش، بر زنان قریش تاختند؛ مقنعه آنها را از سرشان کشیدند و خلخال از پایشان درآوردند.(1) عبدالملک مروان سپس برای تقویت بنی امیه بسیاری از صحابه، تابعان و مردم پرهیزکار بی دفاع را سر برید تا پیروان حضرت علی علیه السلام را بیش از پیش مرعوب سازد و فرمان داد تا علی علیه السلام را بر منبرها لعن کنند. هرکس که علی علیه السلام را لعن نمی کرد، او را می کشتند.(2) خلفای دیگر بنی مروان نیز به جز عمر بن عبدالعزیز در خونخواری دست کمی از عبدالملک نداشتند. به همین دلیل دوره آل مروان یکی از خونین ترین دوران تاریخ اسلام به شمار می رود که تعداد بیشماری از مسلمانان بی گناه به دلیل پیروی از خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله قتل عام شدند. جرج زیدان در کتاب تاریخ تمدن اسلام، این وقایع را چنین تحلیل می کند:

خلفای بنی امیه عموماً دشمن اسلام و مردمی شقی و بی وجدان بودند. بنابراین تعجب ندارد که در روزگار عبدالملک، 120 هزار نفر را به طور عادی سر بریده باشند...؛ چون خود عبدالملک به مراتب از حجاج خونریزتر و جانی تر بود. وی اول