نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 154

ص:181

1- (1) به همین دلیل محمد بن عبدالله بن مسره قرطبی (270-319 ه. ق) که از بنیان گذاران و پیشگامان فلسفه در اندلس بود، متهم شد که مأمور است تا در اسپانیا، به وسیله گروه های اخوان، یک حزب فاطمی بسازد؛ به همین سبب در اثر ستم و اختناق دستگاه اموی، از قرطبه به شمال آفریقا فرار کرد؛ ر. ک: تاریخ عرب، فیلیپ حتی، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، ص 666؛ «اندیشه کلامی و فلسفی در مغرب و...»، محمدرضا پاک.
2- (2) تاریخ اسلام (کمبریج)، بی. ام. ان. هولت، ترجمه: احمد آرام، ص 257.
3- (3) سیر اعلام النبلاء، ذهبی، ج 16، صص 132 و 133؛ آل علی، ص 286؛ مصاحب، ج 1، ص 23.
4- (4) تاریخ اسلام (کمبریج)، ص 257؛ تاریخ سیاسی اسلام، حسن ابراهیم حسن، ترجمه: ابوالقاسم پاینده، ص 193.

می دادند و رهبری آن با ابومسلم خراسانی بود، منقرض شد و بنی عباس حاکمیت را به دست گرفتند. عباسیان با شعار الرضا من آل محمد صلی الله علیه و آله، مظلومیت اهل بیت علیهم السلام را شعار خود قرار داده بودند و با همین محرک، موفق به جلب حمایت مردم خصوصاً خراسانیان شده بودند. هنگامی که زمام امور را به دست گرفتند، مردم انتظار داشتند که رفتار آنان با سلاله پیامبر صلی الله علیه و آله عادلانه و دوستانه باشد؛ اما برخلاف این تصور، عباسیان آن گاه که بر مسند حکومت تکیه زدند، نه تنها همان رفتار ظالمانه امویان با اهل بیت علیهم السلام و شیعیان آنها را در پیش گرفتند، بلکه گامی فراتر نهادند و ستم را دوچندان ساختند تا جایی که برخی شاعران زمان، حکومت آنان را دردمندانه این گونه وصف کردند:

والله ما فعلت امیه فیهم معشار ما فعلت بنوالعباس

به خدا سوگند بنی امیه، به اندازه یک دهم بنی عباس، بر خاندان علی علیه السلام ستم نکردند.

شاعر دیگر گفت:

یا لیت جور بنی مروان دام لنا ولیت عدل بنی العباس فی النار

ای کاش ستم مروانیان پایدار می ماند و ای کاش دادگری عباسیان به دوزخ می رفت.

1. کشتار جمعی هواداران حاکمیت اهل بیت علیهم السلام در بخارا

پس از روی کار آمدن بنی عباس، کسانی که از قبل متوجه سلاله پیامبر صلی الله علیه و آله بودند، دریافتند که چه اشتباه بزرگی کرده اند؛ لذا به فکر مخالفت با حکومت عباسیان افتادند. گویا از جمله این افراد، سلیمان بن کثیر، از رهبران قیام خراسان بود. او یک بار به «عبیدالله الاعرج بن الحسین الاصغر بن السجاد علیه السلام» گفت: «ما در مورد شما اشتباه کردیم و بیعتمان را در جای اصلی آن (خاندان پیامبر صلی الله علیه و آله) نگذاشتیم. بیا تا با تو بیعت کنیم و مردم را برای کمک به تو دعوت نماییم». اما عبیدالله که ترسید این یک توطئه باشد، این