نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 170

ص:197

1- (1) مهج الدعوات، ابن طاووس، ص 201؛ بحارالانوار، ج 47، ص 201.
2- (2) کشف الغمه، اربلی، ج 2، ص 159؛ الفصول المهمه، ج 2، ص 917.
3- (3) مهج الدعوات، ص 193؛ بحارالانوار، ج 47، ص 195.
4- (4) گفتار صدوق (اعتقادات)، ص 72.
5- (5) رجال شیخ طوسی، صص 153-328.
6- (6) ر. ک: امام صادق علیه السلام و مذاهب اربعه، اسد حیدر.

ابوبصیر که گفت: چون داوود بن علی، معلی را کشت و به دار کشید، بر حضرت صادق علیه السلام دشوار آمد و به داوود فرمود: «ای داوود! برای چه کشتی مولای مرا و وکیل مرا در مال و عیالم ؟!» به خدا سوگند که او وجیه تر بود از تو نزد خدا. و در خبر است که فرمود: «آگاه باش! به خدا سوگند که او داخل بهشت گردید».(1)

از برخی اخبار فهمیده می شود که امام صادق علیه السلام در وقت قتل معلی در مکه بود. چون از مکه تشریف آورد، نزد داوود رفت، فرمود: «مردی از اهل بهشت را کشتی». گفت: «من نکشتم». فرمود: «که او را کشت ؟» گفت: «سیرافی او را بکشت». و سیرافی صاحب شرطه او بود. حضرت درخواست قصاص کرد و نهایتاً سیرافی به خاطر قتل معلی با پیگیری امام صادق علیه السلام قصاص شد. همچنین حضرت صادق علیه السلام شبی در سجده و قیام بود و در آخر شب، داوود بن علی را نفرین کرد و هنوز سر از سجده برنداشته بود که صدای صیحه بلند شد و مردم گفتند: «داوود بن علی از دنیا رفت».(2)

3. کشتار جمعی از سادات علوی و شیعیان در زمان مهدی و هادی عباسی

اشاره

بنابر تصریح مورخان، سادات علوی به طور معمول، شیعه بوده، بلکه از رهبران و سردمداران تشیع بوده اند و قیام آنان قیام های شیعی محسوب می شود. رازی در النقض می نویسد:

و علوی اصلی، الا امامتی و شیعی نبود و نتواند بود و اگر نه باری زیدی، که در حکایت است که علوی ای سنی، اجازت دخول خواست و علوی ای شیعی با او از سلطان سعید