کتابخانه بالقرآن

نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 179

صفحه 179

ص:206

1- (1) فرزند ادریس را مانند پدرش، ادریس نامیدند که برای رهبری مردم آن سامان، قیام و سلسله شیعی ادریسیان مغرب را تأسیس کرد؛ به طوری که هم اکنون نیز فرمانروایان مغرب خود را از نسل او می دانند. همان.
2- (2) آیا گمان کردی، ای ادریس که می توانی از نقشه های زیرکانه خلیفه بگریزی یا اینکه فرار کردن می تواند تو را نجات دهد؟ ولی این را بدان که تو را درخواهد یافت؛ اگرچه به شهری بروی که آفتاب به تو نرسد. هرگاه شمشیرها به خشم او از نیام کشیده شود، پیش روند و عمرها در برابر آنها کوتاه گردد. پادشاهی است که گویا مرگ خود پیرو دستور اوست، تا جایی که می توان گفت قضا و قدر هم مطیع اوست. (این اشعار از مروان بن ابی حفصه است.): مقاتل الطالبیین، شرح شهادت ادریس بن عبدالله. همان.

این است که این عده را بکشی». من یکی پس از دیگری آنها را کشتم و خادم، بدن ها و سرها را در چاه می انداخت. سپس در اتاق دوم را باز کرد. در آن اتاق نیز بیست نفر دیگر از اولاد علی و فاطمه علیهما السلام بودند. با آنان نیز همان معامله شد که با قبلی ها شد. خادم در اتاق سوم را باز کرد و در آن نیز، بیست نفر سید بودند که همگی به سرنوشت چهل تن دیگر دچار شدند. از آن میان، تنها یک نفر پیرمرد باقی مانده بود که متوجه من شد و گفت: «ای مردِ شوم و نگون بخت! خدا نابودت کند! روز قیامت در پیش جد ما رسول خدا صلی الله علیه و آله چه عذری داری ؟!» دست های من لرزید و گوشت های بدنم از هم جدا شد. ولی خادم هارون به من نگاه غضب آلود کرد و من ترسیدم و او را نیز کشتم.(1)

ج) به شهادت رساندن امام موسی کاظم علیه السلام و قتل تعداد دیگری از سادات علوی

از جمله شهدای آل رسول الله صلی الله علیه و آله موسی بن جعفر بن محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی طالب علیهم السلام است. کنیه اش ابوالحسن و ابوابراهیم بود و مادر آن حضرت، حمیده نام داشت. آن امام همام در نیمه دوم عمر خویش بارها زندانی شد. آخرین بار در سال 179 تا سال 183 ه. ق در زندان سندی بن شاهک بود.(2) در بغداد، سمت دروازه کوفه به سر برد(3) که به آن زندان، خانه مسیب یا مسجد مسیب نیز می گفتند.(4) سرانجام آن بزرگوار به دستور هارون الرشید، با خرمای مسموم،(5) به دست سندی بن شاهک،