نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 224

ص:251

1- (1) آنها برخی افراد عوام را وامی داشتند تا افراد منسوب به دیگر فرقه های اهل تسنن، نظیر شافعیه را تا نزدیک مردن، کتک بزنند. همان.
2- (2) المنتظم، ج 13، صص 348 و 349.
3- (3) تاریخ طبری، ج 11، ص 296.
4- (4) همان، ج 11، ص 296.
5- (5) البدءوالتاریخ، ج 5، ص 150.
6- (6) اعتقاداتی که بعدها ابن تیمیه آنها را احیا کرد و در دوره معاصر نیز ابن عبدالوهاب با کمک آل سعود و حمایت انگلیسی ها در جزیره العرب آن افکار حاکم شد.

ائمه را بدعت گذار می دانستند، به زیارت قبر مردی از عوام که هیچ نسبتی هم با رسول خدا صلی الله علیه و آله نداشت، امر می کردند.(1)

سرانجام بربهاری در سال 329 ه. ق،(2) درحالی که در خانه زنی پنهان شده بود، فوت کرد و در همان خانه، بدون اینکه کسی بداند، او را غسل دادند و کفن کردند و به خاک سپردند.(3) صولی در جایی از مرگ بربهاری به سبب فرونشستن فتنه ها ابراز خرسندی می کند.

از دیگر مفتیان فتنه انگیز قرن چهارم، عبیدالله بن محمد بن محمد بن حمدان عکبری، مکنی به «ابوعبدالله» و معروف به «ابن بطه» حنبلی است.(4) او برای تحصیل و فراگرفتن حدیث به شهرهای مختلفی رفت، سپس به زادگاه خود بازگشت و چهل سال منزوی و خانه نشین شد و کتاب هایی نوشت. او نیز مانند بربهاری، کج اندیش بود.(5) وی معتقد بود که سفر برای زیارت قبر پیغمبر صلی الله علیه و آله معصیت است و باید در این سفر، نماز را تمام خواند.

2. فهرست حملات خونین حنابله متعصب بغداد به شیعیان در قرن چهارم

در قرن چهارم، با انتقال قدرت به حاکمان شیعی بویهی، حمدانی و فاطمی، اعمال تعصب از حاکمان به مفتیان کینه توز و عوام حنابله انتقال یافت؛ به همین دلیل می توان قرن چهارم را دوره اوج تضادها و اصطکاک های مذهبی بین شیعه و عوام حنابله دانست. مروری گذرا بر تاریخ ابن اثیر، نشانگر گوشه ای از این تنش هاست: