نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 238

ص:265

هندوستان را قتل عام کرد. سلطان محمود غزنوی، پس از تسلط بر شرق خراسان، به ریشه کن کردن دو گروه، یکی شیعه و دیگری تسنن معتزله همت گمارد؛ چندان که آثار علمی و کتابخانه های آنان را از بین برد تا اثری از تشیع و معتزله باقی نماند. او پیوسته اهل حدیث و کرامیه را تقویت می کرد و شیعه و معتزله را دشمن اصلی خود می دانست.

الف) قتل عام و کتاب سوزی ری

بزرگ ترین جنایت محمود غزنوی در قتل عام مسلمانان شیعه، در سال 420 ه. ق در ری اتفاق افتاد. وی همچنین قسمت اعظم کتابخانه نفیس مجدالدوله دیلمی را طعمه آتش کرد و دستور داد تمام کتاب های کتابخانه را بیرون کشیدند. در هر کدام آنها نامی و اسمی از ولایت اهل بیت پیامبر صلی الله علیه و آله بود، بر کناری انباشتند تا همچون تل عظیمی بر آمد و همه آنها را آتش زد. کتاب های شیعیان را از کتابخانه ها، خصوصاً کتابخانه عظیم صاحب بن عباد، وزیر دانشمند دیالمه، جمع کردند و آنچه را در فقه، حدیث و کلام بود، سوزاندند و بقیه را بر صد شتر بار کردند و به غزنین، مرکز حکومت غزنویان بردند. البته بنا بر نقلی، به دستور محمود غزنوی، مدت سه روز، تنور نانوایی ها و تون حمام های ری را به جای هیزم، با سوزاندن کتاب های شیعیان گرم نگه داشتند.(1) محمود غزنوی علاوه بر قتل عام مردم عادی شیعه، دستور داد دانشمندان و بزرگان شیعه ری را نیز دستگیر کرده، به دار آویختند.(2)