نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 243

ص:270

خلیفه نتوانسته است از سفیهانی که چنین اعمالی را درباره مشهد کاظمین علیهما السلام انجام دادند، جلوگیری کند. ولی به تدریج امر به صورت خود برگشت.(1)

3. فجایع عیار طقطقی

ابن جَوْزی گوید: عَیار طقطقی از اهل درزیجان را در دیوان حاضر کردند و متعصبان، او را توبه دادند؛ چراکه صلح با اهل کرخ به واسطه وی صورت پذیرفته بود. او بعد از پیوستن به حنابله متعصب، شیعیان کرخ را در جاهای خود و خانه های خود تفحص می کرد و دنبال می نمود و همه را مرتباً و متصلاً می کشت؛ به طوری که بَلْوا و فتنه بالا گرفت.(2) در وقت ظهر، اهل کرخ جمع شدند و دیوار باب قَلائین را خراب کردند و بر آن دیوار عَذَرَه انداختند. طقطقی دو مرد از شیعیان را کشت و آنان را بر باب قَلائین به دار آویخت. پس از آنکه قبلاً نیز سه نفر از آنان را کشته و سرهای ایشان را جدا کرده بود و به سوی اهل کرخ پرتاب کرده و گفته بود: «با این سرها ناهار خود را تهیه کرده و بخورید» و از آنجا به دَرِ زعفرانی آمد و از اهل آنجا صدهزار دینار طلب کرد و تهدید کرد که اگر ندهند، باب زعفرانی را آتش می زند. اهل باب زعفرانی با او به نرمی رفتار کردند و وی از کار خود منصرف شد. لیکن فردای آن روز باز خواسته اش را مطالبه کرد. شیعیان باب زعفرانی با او جنگیدند. در سال 443 ه. ق، طغرل بیک اول، پادشاه سلجوقیه، وارد بغداد شد و طرف حنابله را گرفت. به گونه ای که ترکان، در سال 447 ه. ق، کتابخانه شیخ طوسی را با سایر محله های کرخ آتش زدند.(3)

4. فجایع رئیس الرؤسا

ابن کثیر می نویسد: «رئیس الرؤساء روافض را بسیار اذیت می کرد. وی امر کرده بود تا در اذان، حَی علی خیر العمل نگویند و در اذان صبح بعد از حَی علی الفلاح، دوبار