نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 26

ص:53

1- (1) تثبیت دلائل النبوه، قاضی عبدالجبار معتزلی، ص 443؛ اطلس شیعه، ص 238؛ ر. ک: مقدمه النوادر فضل الله راوندی، سعید رضا علی عسکری، ص 39.
2- (2) مؤسسه «لیوفورم» که در زمینه مسائل دینی و عمومی در سراسر جهان فعالیت می کند و بیش از 222 دفتر در نقاط مختلف جهان دارد، در جدیدترین گزارش خود در سال 1393 اعلام کرد که جمعیت مسلمانان شیعه در جهان از چهارصد میلیون نفر گذشت. این مؤسسه که مقر اصلی آن در منطقه «ویستمنستر» در مرکز لندن قرار دارد، در گزارش خود نوشت: «در حال حاضر، در مجموع، یک میلیارد و 600 میلیون مسلمان در سراسر جهان زندگی می کنند که چهارصد میلیون آن را شیعیان تشکیل می دهند.» گفتنی است این گزارش که نزدیک به ده سال روی آن کار شده، توسط صد پژوهشگر تهیه و تألیف شده است. در بخشی از این گزارش، پرفسور «جیمز کریهام» که از پژوهش گران سرشناس مؤسسه «لیوفورم» است، آمده است: «اگر ماجرای سقیفه رخ نمی داد، اکنون یک میلیارد و 600 میلیون مسلمان جهان، همگی شیعه بودند». نشانی گزارش در فضای مجازی: http://shi online.ir/ ticle. p?id = 30465c = 1
3- (3) به لاتین Genocide که از ادغام دو واژه یونانی (genos دسته یا قوم) و (cide کشتن و کشتار) به وجود آمده است.

اشتراک دارند.(1) در عصر حاضر، اولین تعریف قانونی این عمل، در بیانیه سازمان ملل متحد، در سال 1948 حول «جلوگیری و مجازات جرم نسل کشی» شکل گرفت. بند دوم این بیانیه تصریح می کند که هرگونه اقدام به نابودی کل یک گروه نژادی، ملی، مذهبی، مانند کشتار دسته جمعی، ایجاد لطمات روانی و جسمانی و ضربه زدن تعمدی به افراد یک گروه خاص، تحمیل معیارهایی برای جلوگیری از تولد فرزندان آنها، جابه جایی اجباری فرزندان گروه ها به یکدیگر، طرح ریزی برای آسیب رساندن به گروهای اجتماعی خاص و غیره، همه از مصداق های بارز نسل کشی می باشند.

کسانی مانند جورج استانتون معتقدند برخی امور بدیهی وجود دارد که طبق شرایط و عمل، گاهی پیش، هنگام یا بعد از نسل کشی رخ می دهد؛ مانند از دست دادن صفات انسانی در مرتکبین یا گروه هایی که مورد تعرض قرار گرفته اند یا سازماندهی بسیار قدرتمند گروه هایی که اقدام به نسل کشی می کنند. همچنین انکار نسل کشی که به انحاء مختلف، خصوصاً توسط دولت و قدرت های بزرگ، انجام می گیرد.(2)

هم اکنون در مجامع بین المللی، نسل کشی و مصادیق آن به صورت گسترده ای مورد توجه قرار گرفته و مجازات های متعددی نیز برای آن پیشنهاد شده است.(3) همچنین مجامع حقوقی به این نتیجه رسیده اند که جرم نسل کشی را باید یک پدیده خاص و جدا از جرم قتل عمد دانست؛ چراکه هدف نسل کشی صرفاً از بین بردن شخص نیست. بلکه نابودی نهادها یا مجموعه های منسجم و مستقل اجتماعی است. با این بیان ژنوسید فرهنگی(4) نیز جرم تلقی می گردد و اعطای صلاحیت جهانی برای رسیدگی به آن، در