نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 299

ص:326

1- (1) سیر أعلام النبلاء، آوه در عصر رنسانس اسلامی، حسین محمدیاری. نشانی پیشین.
2- (2) هم قریه شیخ و از اقطاب مازنداران.
3- (3) ر. ک: تاریخ اجتماعی ایران، مرتضی راوندی، تهران، 1354.

علی مؤید در سبزوار قوی گشته شعار مذهب علیه امامیه ظاهر گردانید. سر منبر وردی زر را به اسامی ائمه معصومین رضی الله عنهم اجمعین بیاراست. بعضی از فقهای حنفی فتوا نوشته به عرض ملک غیاث الدین رسانیدند که دفع شیعه بر ملک اسلام واجب است و به آن واسطه ملک چند سالِ متعاقب، لشگر به نیشابور که در تصرف کسان خواجه علی مؤید بود، کشیده از مراسم قتل و غارت و تخریب شهر و ولایت دقیقه نامرعی نگذشت و در کرت سیم در ویرانی بیشتر مبالغه نمود و غلات مسلمانان را چرانیده، باغات را با زمین هموار کرده، درختان صد ساله را از بیخ برکند و کاریزها بینباشت. عجب آنکه این حرکات نزد فقهای آن زمان که ملک غیاث الدین به فتوای ایشان متعرض ولایت خواجه علی مؤید بود، بدو نامشروع نمی نمود. در مطلع سعد بن مذکور است که در آن ایام که ملک غیاث الدین در ظاهر نیشابور نشسته، به امثال این امور ناهنجار حکم می فرمود. روزی از اهل رساتیق نیشابور، شخصی به نظرش درآمده او را پیش طلبیده گفت: «ای مردک بنای مسلمانی بر چند چیز است ؟» آن شخص بی تأمل جواب داد که به مذهب خواندن ملک بر سه چیز غلات مسلمانان چرانیدن و کاریز انباشتن و درخت انداختن. ملک غیاث الدین از شنیدن این سخن منفعل گشته مراجعت نمود. اما در شهور سنه سبع و سبعین و سبعمائه نوبت دیگر لشکر بدان جانب کشیده درین کرت او را فتح نیشابور دست داد و زمام حکومت آن خطه را در قبضه اختیار اسکندر شیخی ولد افراسیاب جلالی نهاد.(1)

گفتار دوم: فجایع برخی امرای متعصب ممالیک در حجاز، شام و مصر

اشاره

در دوره هایی که دولت های شیعه، نظیر بویهیان، فاطمیان و سادات علوی در حجاز حاکمیت داشتند، مسلمانان در انجام دادن اعمال مذهبی خود آزادی کامل داشتند. ولی