کتابخانه بالقرآن

نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 323

صفحه 323

ص:350

1- (1) فرشته می نویسد: برخی امرای مغول که از این واقعه جان سالم به در برده بودند، درصدد بر آمدند تا سلطان را از حیله ای که سرکه به کار برده بود و موجب قتل خلف حسن بصری و آفاقی ها شده بود، مطلع سازند. دکنی ها از این امر اطلاع یافتند و بلافاصله به سلطان نامه نوشتند که خلف حسن بصری، با کمک سادات چاکنه، در صدد شورش و فتنه انگیزی علیه سلطان بودند و ما هر چه او را نصیحت کردیم، فایده نبخشید و به دشنام سلطان زبان گشود. مشیرالملک دکنی، نامه را به سلطان رساند. سلطان در مستی بود و دستور به قتل آنان داد؛ ر. ک: طباطبا، صص 81-84؛ گلشن ابراهیمی (تاریخ فرشته)، ج 1، صص 334-336.
2- (2) نظام الدین احمد طباطبا، گلشن ابراهیمی و تاریخ نیمدهی، تعداد کشته شدگان سادات را 1200 تن و غیر سید را هزار تن ذکر کرده اند؛ ر. ک. طباطبا، صص 83 و 84؛ مقیم هروی، ج 3، صص 28 و 29؛ گلشن ابراهیمی، ج 1، صص 335 و 336؛ تاریخ نیمدهی، نسخه خطی، ش 271، ج 2، ب 453 الف و ب؛ یحیی خان، نسخه خطی، ش 1147-409 E the ب 42 الف و ب؛ ر. ک: مجله شیعه شناسی، خدیجه عالمی، پاییز 1391، ش 39.

مرگ، از منزل خارج نشد(1). همچنین هنگامی که مرتبطین با نعمت الله، شاه را به بی گناهی آفاقی ها مطمئن کردند، وی رهبران دکنی ها را کشته و آفاقی ها را به مقامات عالیه قبلی خود باز گرداند.(2)

2. قتل عام سادات و شیعیان توسط اسماعیل نظام شاه و اورنگ زیب

در روزگار سلطان حسین نظام شاه (960-973 ه. ق) تشیع به اوج قدرت خود رسید. ولی با کشته شدن حسین نظام شاه و در دوره حکومت برادرش اسماعیل، سیصد ایرانی شیعه به دست دکنی های متعصب قتل عام شدند.(3)

سلسله های شیعه سه گانه دکن که توسط ایرانیان مهاجر تأسیس شد، برای سه قرن، از قرن پانزدهم تا اواخر قرن هفدهم، جلوی نفوذ کشورهای استعمارگر اروپایی را گرفت. ولی حمله پادشاه متعصب گورکانی، اورنگ زیب، به سرزمین شیعیان دکن و نابودی سه حکومت شیعه و ایرانی جنوب هند و قتل عام سادات و شیعیان در اواخر قرن هفدهم، موجب شد دولت استعمارگر انگلیس به راحتی از طریق خلأ قدرت در جنوب هند تمامی شبه قاره هندوستان را اشغال کند و به سیادت مسلمانان در شبه قاره پایان دهد.(4)