نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 350

ص:377

4. نامه ای به شاه اسماعیل در سب و ناسزا، همراه با فتوای کفر شاه اسماعیل و کفر شیعه فرستاد و او را به فرمانبری یا جنگ فرا خواند؛

5. سلیم شروع به نسل کشی شیعه در عثمانی کرد؛ به حدی که باقیمانده شیعه عثمانی به کوه ها پناه بردند و از مبانی مذهب خود دور افتادند. به حدی که بین آنها غلو رشد کرد و علوی مذهب شدند؛

6. با این حال، تشیع آن قدر در عثمانی پیرو داشت که در سپاه سلطان سلیم حرکتی ایجاد شد که بر عدم اطاعت از اوامر سلیم، در نسل کشی شیعه، دعوت می کرد. ولی سلیم، بزرگان و مفتیانی را که رهبران این حرکت بودند، به قتل رساند؛

7. سلطان مصر، قانصوه غوری، برای سلیم نامه ای مبنی بر آمادگی برای میانجی گری بین او و شاه اسماعیل فرستاد. ولی سلیم به فرستاده سلطان مصر اهانت و این پیشنهاد را رد کرد.(1)

الف) قتل عام دیار بکر، ایروان و نخجوان

جنگ چالدران که از مهم ترین جنگ های پارتیزانی تاریخ جهان است، در دوم رجب 920 ه. ق (23 اوت 1514 م) در محلی به همین نام، در شمال غربی ایران، در بیست کیلومتری شهر خوی، میان قوای عثمانی و سپاهیان ایران، به وقوع پیوست. در نتیجه این جنگ، شاه اسماعیل شکست خورد و مناطقی چون دیاربکر، مرعش و البستان از ایران جدا شد. در دیاربکر، دوهزار سرباز شیعه در مقابل ستون 25 هزار نفری قوای ینی چری، مدت 12 روز، مقاومت کردند. عثمانی ها بعد از فتح دیاربکر، ناجوانمردانه مردم را به بهانه شیعه بودن قتل عام کردند. در زمان جانشین سلیم نیز قتل عام شهرهای غرب ایران ادامه یافت. لطفی پاشا، در کتاب «تواریخ آل عثمان» آورده است:

در سال 961 ه. ق [933 خ/ 1554 م]، سلیمان قانونی به ایروان حمله برد، شهر را آتش زد و ویران کرد، اهالی را به قتل آورد و عده ای را به اسارت گرفت. اما از قزلباش نام