نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 377

ص:404

خونخوار عثمانی که ینی چری خوانده می شدند، قتل عام شدند. الغزی در تاریخ خود می نویسد: «در سال 1000 ه. ق و بعد از آن، شیعه در حلب تقیه می کرد.... اما قتل عام سادات، بر اثر گسترش نزاع طایفی در آن زمان، در بلاد حلب، گسترش پیدا کرد».(1)

2. کشتار مسلمانان شیعه در مکه به تهمت تلویث کعبه

اتهام تلویث یا تنجیس بیت الله الحرام، یکی از اتهامات دست ساخته ترکان عثمانی بود که برای بی اعتبار کردن مذهب شیعه و به دست دادن بهانه ای برای قتل شیعیان ساخته شده بود. در سال 1088 ه. ق، واقعه ای در مکه رخ داد که نشانگر خبث ذاتی برخی متعصبان ترک، ضد شیعیان بود. این حادثه را دو تن از معاصران آن گزارش کرده اند. عصامی (1049-1111 ه. ق) که خود در همان زمان در مکه بوده، می نویسد:

در روز پنجشنبه هشتم شوال 1088 حادثه غریبی در مکه رخ داد و آن اینکه در شب آن روز، حجرالاسود، باب و پرده کعبه، مصلای جمعه به چیزی شبیه عذره، آلوده شده و هرکس می خواست حجر را ببوسد، دست و صورتش آلوده می شد. این سببِ تحریک مردم و ترکان شد. آنان جمع شدند و همه جا را شست وشو دادند. در آنجا یکی از فضلای رومی (عثمانی) ملقب به «مدرس عام» بوده و هر روز جماعتی از رافضه را می دید که به نماز و سجود و رکوع در کنار بیت مشغول اند. وقتی این واقعه رخ داد، گفت: «این کار جز از رافضه که ملازم بیت الله هستند، سر نزده است». در آن لحظه، سید محمد مؤمن رضوی پشت مقام ایستاده بود و قرآن می خواند. آنها نزد او آمدند، قرآن را از دست او گرفته، بر سر او کوفتند و به زدن وی پرداختند و او را از «باب الزیاده» بیرون انداختند و [آن قدر] با سنگ بر او زدند تا بمرد. در این حال یکی از سادات رفاعی لب به اعتراض گشود؛ او را نیز به وی ملحق کردند و نیز سومی، چهارمی و پنجمی را. من خود آنها را دیدم که روی هم افتاده و مردم آن را سب می کردند.