نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 414

ص:441

1- (1) حوادث الایام، ص 296.
2- (2) زنبیل، فرهاد میرزا، صص 348-350.
3- (3) ر. ک: «تاریخ المملکه العربیه السعودیه»، «عنوان المجد فی تاریخ نجد» و «تاریخ العربیه السعودیه» نوشته «ناسی لیف»؛ «مفتاح الکرامه»، نوشته سید جواد عاملی. العثمانیون وآل سعود فی الارشیف العثمانی؛ زکریا قورشون.

گفتار چهارم: قتل عام های کربلا توسط عثمانی ها

1. قتل عام کربلا توسط داوود پاشا در سال 1241 ه. ق

شیخ احمد احسائی، بنیانگذار مکتب شیخیه، پس از مخالفت های علمای بزرگ شیعه در ایران، از جمله محمدتقی برغانی (شهید ثالث)، اصفهان را به قصد عتبات عالیات ترک کرد و در کربلای معلی اقامت گزید. علمای شیعه در کربلا که با عقاید شیخ آشنا شده بودند، روی خوشی به او نشان ندادند. متأسفانه با ادامه حضورش و نقل حکایتی در کتاب «شرح الزیاره» اش(1) به دست مخالفان بهانه داد.(2) مؤلف «هدایه الطالبین» در این باره می نویسد:

[عده ای] کتاب شیخ [را] که در آن ذم خلفاء بود، برداشته و نزد «پاشای بغداد» ناجی کافر متعصب بردند و گفتند: «ببین که شیخ احمد مذمت خلفاء را کرده و قدح در ابی بکر و عمر و عثمان می کند».(3)

حاکم عثمانی در آن زمان «داوود پاشا» بود؛ مردی که به گفته «سید نعمان آلوسی زاده بغدادی»، در کشتن، مجازات و مصادره کردن متمولین بیمی نداشت و در دینش با اعتقاد و متعصب بود.(4) از سوی دیگر با شیعیان خصومت زیادی داشت و پیوسته معترض موقعیت ایران در مناطق مختلف می شد(5) و دولت مرکزی ایران هم درباره حکمرانی او در عراق عرب، بارها به دربار عثمانی اعتراض کرده بود.(6) داوود پاشا به دنبال شعله ور