نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 431

ص:458

درآمدهای گمرکی ایران را با قِران که ارزش فراوانی یافته بود، جمع می کردند. اما به دولت ایران همان مبلغ ثابت 30 هزار پوند را که ارزش آن به شدت کاهش یافته بود (18 قِران یا 1/8 تومان به ازای هر پوند) پرداخت می کردند و مابه التفاوت آن را به جیب می زدند. درخواست دولت ایران برای دریافت این مبلغ به قِران نیز راه به جایی نبرد. این روش، به ویژه همزمان با گسترش قحطی در ایران، دزدی تمام عیار و بالاتر از آن بود. با کاهش شدید ارزش لیره استرلینگ، دولت ایران تنها می توانست یک سوم میزان قرانی را که پیش تر دریافت می کرد، به دست آورد. علاوه بر این، با افزایش شدید قیمت ها، قدرت خرید واقعی مردم عملاً به صفر رسیده بود.

زمانی که میلیون ها ایرانی در گرسنگی به سر می بردند، دولت انگستان و شرکت نفت انگلیس و ایران، درآمدهای نفتی ایران را نیز به بهانه های واهی مسدود کردند. میزان درآمدهای نفتی ایران، طی سال های 1914-1919 م، هشت میلیون پوند بود. این مبلغ حدود چهل میلیون دلار و در آن زمان مبلغی بسیار معتنابه و تقریباً چهار برابر مجموع بودجه سالانه دولت ایران بود. اگر این پول به ایران پرداخت می شد، میلیون ها نفر از مرگ ناشی از گرسنگی و بیماری نجات پیدا می کردند. این در حالی بود که همزمان با جنگ، تولید نفت به شدت افزایش یافت. اگر شرکت نفت انگلیس و ایران حق السهم ایران را براساس قرارداد (25 درصد از درآمد شرکت براساس امتیازنامه دارسی) پرداخت می کرد، اینکه انگلیسی ها در دوران قحطی، ایران را از درآمدهای نفتی اش محروم کردند، به خودی خود اقدامی به شدت بدسگالانه بود؛ این اقدام کمتر از قتل عام و نسل کشی نبود.(1)

ب) تلاش انگلیسی ها برای به فراموشی سپردن این نسل کشی

بی تردید قحطی و نسل کشی، اقدام جنگی تعمدی بریتانیا برای اشغال و تصرف