نسل کشی سادات و مسلمان شیعه صفحه 88

ص:115

1- (1) نهج البلاغه، خطبه 27، الغارات، ج 2، ص 470؛ انساب الاشراف، ج 2، صص 319 و 320.
2- (2) ر. ک: تاریخ طبری، ج 6، صص 77-81؛ الکامل فی التاریخ، ابن اثیر، ج 3، صص 162-167؛ تاریخ مدینه دمشق، ج 3، ص 222؛ وفاء الوفاء، ج 1، صص 31 و 32؛ الاستیعاب، ج 1، صص 65 و 66؛ البدایه والنهایه، ج 7، صص 320-322.
3- (3) الغارات، ج 2، صص 470-472؛ تاریخ یعقوبی، ص 19728؛ الفتوح، ج 4، صص 226 و 227؛ انساب الاشراف، ج 2، ص 321.
4- (4) تاریخ طبری، ج 5، ص 139.
5- (5) همان.

شهر شد، ولی خانه های قومی از انصار را آتش زد و پس از تحقیر بسیار، به اجبار از مردم مدینه از جمله صحابیان کهنسال، نظیر جابر بن عبدالله انصاری، بیعت گرفت.(1) سپس ابوهریره را جانشین خویش قرار داد و تهدید کرد که اگر سرپیچی کنند، بازگردد و همه را هلاک سازد.(2)

بُسر سپس به مکه حمله کرد و با دشنام های قبیح به بزرگان مکه گفت: «والله اگر سفارش معاویه نبود، هیچ کس از شما را زنده نمی گذاشتم». وی شیبه بن عثمان را نایب خود کرد و گفت: «ای اهل مکه! قصد من سرکوبی شما بود. در بیعت با معاویه پایدار مانید والا مردان شما کشته، اموالتان غارت و خانه هایتان خراب خواهد شد».

وی در بئر میمون، دو کودک عبیدالله بن عباس، عبدالرحمان و قثم را شناسایی و در دامن مادرشان سر برید(3). بُسر در طائف جماعتی را برای قتل عام شیعیان و سوزاندن خانه هایشان به بثاء فرستاد. در نجران نیز صحابی پیامبر صلی الله علیه و آله، عبدالله بن عبدالمدان را همراه دو فرزندش گردن زد و مردم را به قتل عام تهدید کرد.

یکی از مناطقی که سر راه بسر غارت شد، منطقه ای بود که گروهی از قبیله هَمْدان که از شیعیان علی علیه السلام بودند، در آنجا سکونت داشتند. بسر با حرکتی غافلگیرانه به آنها حمله کرد؛ بسیاری از مردان را کشت و تعدادی از زنان و فرزندان آنها را به اسارت برد. این اولین بار بود که زنان و کودکان مسلمان به اسارت برده می شدند.(4)

مسعودی درباره بسر می نویسد:

او افرادی را از خزاعه و همدان و گروهی از ایرانیان که به «الابناء» معروف بودند را