- حرم در بستر تاریخ 1
- درآمد 3
- روضۀ منوره 5
- اشاره 5
- سنگ قبرمطهر 8
- صندوق مرقد مطهر 9
- ضریح مرقد مطهر 10
- مسجدها 15
- اشاره 15
- مسجد گوهرشاد 17
- مسجد بالاسر 17
- منبر معروف به صاحب الزمان 18
- ایوان دارالسیاده 19
- اشاره 21
- صحن ها 21
- صحن انقلاب اسلامی (صحن عتیق، صحن کهنه) 22
- نقارخانه 23
- صحن آزادی 25
- سقاخانه 25
- توسعۀ حرم بعد از پیروزی انقلاب 26
- صحن جمهوری اسلامی 27
- صحن قدس 28
- صحن جامع رضوی 29
- صحن کوثر 30
- صحن غدیر 30
- صحن هدایت 31
- اشاره 33
- رواق ها 33
- رواق دارالحفاظ 34
- رواق دارالسیاده 34
- رواق دارالسلام 35
- رواق گنبد حاتم خانی 35
- رواق دارالضیافه 36
- رواق الله وِردی خان 36
- رواق دارالفیض 37
- رواق توحیدخانه 37
- رواق شیخ بهایی 38
- رواق دارالسعاده 38
- رواق دارالشکر 39
- رواق دارالسرور 39
- رواق دارالعزّه 40
- رواق دارالشرف 40
- رواق دارالذکر 41
- رواق دارالاِخلاص 41
- رواق دارالعباده 42
- رواق دارالزهد 42
- رواق دارالرحمه 43
- رواق دارالهدایه 43
- رواق دارالولایه 43
- رواق دارالاجابه 44
- رواق دارالحکمه 45
- رواق دارالکرامه 45
- رواق امام خمینی 45
- رواق دارالحجه 46
- کتابنامه 47
که 26متر ارتفاع دارد. این صحن در روزگار پادشاهان صفویه و افشاریه و قاجاریه گسترش یافته و به شکل چشم نوازی تزیین شده است.
نقارخانه
نقاره زنی: همچنان که در تاریخ آمده است، نواختن طبل و دهل در دربار سلاطین و حکّام در زمان های پیش و پس از اسلام، علاوه بر اینکه نوعی عظمت محسوب می شده است، برای آگاهی و اعلام عمومی نیز مرسوم بوده است. اما نقاره نوازی در حرم مطهر رضوی، از اواسط قرن نهم هجری، به واسطۀ فعالیت میرزاابوالقاسم بابر، نوۀ گوهرشاد خاتون، به سال860 ق مرسوم شده است. گفتنی است در سال های 1312 تا 1320ش، به دستور رضاخان، نقاره زنی تعطیل شد. نقاره زنان معمولاً هفت نفرند که سه نفر ایشان بر طبل می زنند و چهار نفر دیگر در شیپور ها می دمند.