دانستنیهای شیعه صفحه 239

من نمی خواهم وقت شما را با خواندن نمونه های بسیاری از شعرهای این دوره بگیرم و خاطرتان را مکدر کنم .

گذشته از دیوان های پر از دروغ شاعران ، نمونه هایی از این تملقات را می توانید در مجلدهایی از اغانی ابوالفرج اصفهانی ملاحظه فرمایید .

برای نشان دادن اندکی از بسیار بدین دو بیت از یزیدبن مفرغ که در ستایش مروان بن حکم سروده است توجه فرمایید : وَاَقَمْتُمُ سُوقَ الثَّناءِ وَلَمْ تَکُنْ سوقُ الثَّناءِ تُقَامُ فی الأسْواق فَکَأنَّما جَعَلَ الْالهُ اِلَیْکُم قَبْضَ النَّفُوسِ وَقِیْمَه الأرْزاق 4 و اعشی ربیعه ، مروان و پسرش را چنین می ستاید : وَ اِنَّ فُؤاداً بَیْنَ جَنْبَیَّ عالِمٌ بما اَبْصَرَتْ عَیْنی وَما سَمِعَتْ أذْنی وَ فَضَّلَنی فِی الشِّعْر وَاللُّبِ اِنَّنی أقولٌ عَلی عِلْمٍ وَاَعْرِفُ مَنْ اَعْنی فَأصْبَحْتُ اِذْ فَضَّلْتُ مَرْوانَ وَابْنَهُ عَلیَ النَّاسِ قَد فَضَّلتُ خَیْرَاَبِ وَابْنِ 5 در این شعرها و مانند آن که در دیوان ابوالعباس اعمی ، ابو صخر هُذَلی ، امیهابن ابی عائد ، حکم بن عبدل ، موسی شهوات و جز آنان می بینیم - و تنی چند از اینان از موالی؛ یعنی هم میهنان عرب مآب ما هستند - آنچه دیده نمی شود حقیقتی است که پیغمبر اسلام برای اعلام و نشر و تثبیت آن برخاست - عدالت و مساوات اسلامی - و آنچه می بینیم همانست که قرآن در آیه های فراوانی آن را نکوهش می

کند - تعصب نژادی و تفضیل عرب بر غیر عرب و برتری تیره ای بر تیره دیگر - کار گستاخی این خاندان بر حریم دین به برتری نژادی محدود نگردید ، بلکه اندک اندک به مرز اصول عقاید و مقدّسات دین نیز تجاوز کردند تا آنجا که در پنجاه سال دوم قرن اول هجرت ، حاکمان شهرهای مسلمان نشین بر منبرها زبان به نکوهش مشرع اسلام گشودند .

حجاج بن یوسف چون دید مردم قبر رسول خدا را طواف می کنند گفت : چه بی خرد مردمی که برگرد «چوبهای پوسیده» و «خشت انباشته» می گردند6 چرا نمی روند قصر امیرالمؤمنین عبدالملک را طواف کنند؟! آیا نمی دانند خلیفه شخص بهتر از فرستاده او است؟!7 عبدالملک مروان پس از آنکه عبداللَّه بن زبیر را کشت در سال 75 هجری به حج رفت .

چون به مدینه آمد در مجمع انصار اهل بیت پیغمبر گفت « من مانند خلیفه مستضعف (عثمان) و یا خلیفه سازشکار (معاویه) و یا خلیفه سست رأی (یزید) نیستم .

من این امت را با شمشیر درمان می کنم . . . به خدا از این پس کسی مرا به پرهیزگاری نمی خواند جز آنکه گردن او را خواهم زد .

عبدالملک نخستین کسی است در اسلام که نهی از معروف کرد8

خالدبن عبداللَّه قسری که از جانب هشام بن عبدالملک حاکم خراسان و عراق بود و سال 116 هجری از این منصب برکنار گردید ، روزی برای خواندن خطبه بر پا ایستاد ، چون قرآن را در خاطر نداشت آیه ای را به خطا خواند و درماند .

مردی از بنی تغلب از دوستان او برخاست و گفت : ای امیر