فقهای نامدار شیعه صفحه 1

پیشگفتار

مقدمه

تاریخ ، نشان دهنده اوقات حوادث و رخدادها می باشد و در حدیث آمده است :

«من ورخ مؤمنا کمن احیاه (هر کس سرگذشت یا حوادث زندگی مؤمنی را بنویسد ، همانند آن است که او را زنده کرده است . )پس تاریخ را می توان آئینه و نشانگر حوادث و رخدادهای روزگار دانست .

مورخان در طول تاریخ ، احیاگران و زنده نگهداران مفاخر ، ارزشها و اصالتهامی باشند و این ارزشها بیش از هر گروه دیگر ، در وجود علماء ، فقهاء و دانشمندان اسلامی نمودار و متجلی می باشد ، چون آنان با توجه به رهنمودهای فقه و شریعت ، اززندگی فطری ، طبیعی ، سالم و عبرت آموز برخوردار بوده اند که می تواند الگو و اسوه وقدوه نسبت به دیگران قرار گیرد .

فقهاء ، حصون اسلام ، دژهای محکم ایمان ، نگهبانان آگاه شریعت و آئین الهی هستند . آنان در طول تاریخ ، پیشقراولان مبارزه با استبداد و استعمار و بیدادگری بوده اند . و چه مشقتها و

ناملایماتی که در این راه متحمل گردیده اند ، به حدی که اغلب جان خود را نیز فدای آرمان الهی خود نموده و در راه محبوب به فیض شهادت نایل آمده اند . از اینرو جا دارد برای نشان دادن نمونه های ایمان و تقوی ، تعمق بیشتری درزندگی آنان صورت گیرد . افعال و اعمال و نگرشهای آنان مورد دقت و جستجو واقع شود تا نسل کنونی با مفاخر اسلام بیشتر انس و آشنایی پیدا نمایند و درس صحیح زندگی را از آنان بیاموزند و آنان را پیشوا و اسوه خود قرار دهند .

«فقه از نظر لغت به معنای فهم و دانستن ، در اصطلاح فقهی علم و آگاهی به احکام شرعیه فرعیه از روی ادله تفصیلی می باشد ، و فرد فقیه آن است که آگاهی وآشنایی او با احکام الهی به صورت تفصیلی و گسترده و استدلالی باشد . به فردی فقیه گفته می شود که بتواند احکام فرعی را از اصول و مبانی کلی استخراج و استنباط نماید وحوادث جاریه را بر اصول کلی و عمومی ارجاع دهد و احکام جزیی را از مبانی کلی وقواعد عمومی استخراج و استنباط نماید .

کاربرد فقه