فقهای نامدار شیعه صفحه 139

سفرهای علمی

او به منظور ادامه تحصیلات علمی ، مسافرتهای متعددی به نقاط مختلف جهان اسلام آغاز نمود ، یعنی آنگاه که چندی در«میس اقامت گزید ، به کرک نوح رفت ونحو و اصول فقه را نزد سید جعفر کرکی ، نویسنده کتاب المحجه البیضاء»فرا گرفت ، ودر سال 934 ه . ق مجددا به جبع بازگشت و تا سال 937 ه . ق در آنجا سرگرم مطالعه و تحقیق و مذاکرات علمی شد . در همین سال به دمشق مسافرت کرد و قریب یک سال و اندی در آنجا به تحصیلات خود ادامه داد و نزد شیخ محمد بن مکی حکیم وفیلسوف بزرگوار ، پاره ای از کتب طب و حکمت و هیات را قرائت نمود و

در محضردرس شیخ احمد جابر شرکت جست و کتاب شاطبیه را که در علم قرائت و تجویداست ، بر او خواند .

او به سال 938 ه . ق دوباره به جبع بازگشت ، ولی نتوانست توقف خود را که موجب توقف علمی او می شد ، چندان ادامه دهد ، لذا مجددا آهنگ دمشق نمود تا ازآنجا به مصر برود . البته مدتی کوتاه در دمشق درنگ کرد و کتاب صحیح مسلم و«صحیح بخاری را در مدرسه سلیمیه نزد«شمس الدین طولون قرائت کرد و سپس در نیمه ربیع الاول 942 ه . ق به صوب مصر حرکت نمود . مدت مسافرت او از دمشق به مصر ، حدود یک ماه به طول انجامید و در میان راه کرامات و خوارق عاداتی از وی مشاهده شد که شاگردش ابن العودی آنها را بازگو کرده است . در مصر نزد شانزده استادبرجسته و دانشمند به اندوختن ذخایر علمی در علوم عربی ، اصول فقه ، هندسه ، معانی ، بیان ، عروض ، منطق ، تفسیر و سایر علوم دیگر سرگرم شد .

شاگردش ابن العودی تمام اساتید او را در«بغیه المرید»نام می برد که از آن جمله است شیخ ابو الحسن بکری ، نویسنده کتاب الانوار فی مولد النبی و مجلسی ازاین کتاب در«بحار الانوار»مطالبی نقل کرده است . شهید ثانی در شوال 944 ه . ق به زیارت خانه خدا و نیز زیارت قبر شریف پیامبر اکرم(ص)و ائمه بقیع موفق شد . درصفر 944 ه . ق بار دیگر به موطن خود«جبع مراجعت کرد . در ربیع الاول 946 ه . ق به زیارت ائمه هدی(ع)در عراق مشرف شد و در پنجم شعبان همان سال به جبع

بازگشت و چند سالی در آنجا ماند . در ذیحجه 948 ه . ق مسافرت به بیت المقدس رادر پیش گرفت و وارد این شهر شد و در محضر شیخ شمس الدین بن ابی اللطیف مقدسی ، قسمتی از صحیح مسلم و بخاری را قرائت نمود و از این استاد اجازه روایت رااخذ کرد . پس از آن به موطن خود مراجعت نمود و در آنجا مشغول تحقیق و مطالعه وتدریس گشت .

پس از آن به صوب روم شرقی عزم سفر کرد و در هفدهم ربیع الاول 949 ه . ق از طریق دمشق و حلب وارد قسطنطنیه گردید . این دانشمند بلند همت و سخت کوش به گوشه ای پناهنده گشت و در طی مدت هیجده روز دست اندر کار نگارش رساله ای شد که راجع به ده علم بود . ده مبحث جالب آن را در آن رساله تحریر کرد و آن را نزدقاضی عسکر محمد بن محمد بن قاضی زاده رومی که خود از دانشمندان برجسته آن دیار به شمار می رفت ، فرستاد . پس از ملاقات او با شهید ثانی ، میان آن دو در مسائل مختلف مباحثات و مذاکرات علمی صورت گرفت و نوشته های شهید ثانی و نیزمذاکرات علمی او ، قاضی رومی را بر آن داشت که صورت برنامه ای که حاوی وظائف مدارسی بود در اختیار او قرار داده و به او پیشنهاد کرد که در انتخاب مدرسه دلخواه خود مختار است و می تواند افاضات علمی و تدریسی خود را در هر مدرسه ای که مطابق سلیقه اوست اجرا نماید ، و در ضمن با اصرار از او درخواست می کرد که در شام یا حلب به انجام وظیفه تدریس بپردازد . شهید ثانی

پس از استخاره ، اقامت در«مدرسه نوریه واقع در بعلبک را انتخاب کرد و از سوی قاضی مزبور ، اداره امور این مدرسه به وی ، واگذار شد .

مدت توقف شهید ثانی در قسطنطنیه چهار ماه به طول انجامید و طبق معمول که لحظه ای را به هدر نمی داد ، در طول این مدت کوتاه با سید عبد الرحیم عباسی ، نویسنده کتاب معاهد التنصیص آشنایی پیدا کرد و با او مجالست و آمد و شد آغاز نمود و ازمحضرش از لحاظ علمی استفاضه می کرد .

در یازدهم رجب از طریق عراق به جبع بازگشت و در مسیر بازگشت خود به زیارت مراقد ائمه اطهار(ع)تشرف حاصل نمود و این مراجعت با نیمه صفر953 ه . ق همزمان بود . او سر انجام در بعلبک اقامت گزید .