فقهای نامدار شیعه صفحه 176

113-احکام النظر الی کتف الشاه

114-رساله جفر

115-جفر

116-فالنامه

و چند جلد کتاب دیگر که موضوعات آنها مشخص نشده است ، مانند : شرح حق المبین ، الصراط المستقیم ، القدسیه و . . .

سخنی در تاریخ وفات او

در مورد تاریخ وفات شیخ بهایی نیز اقوال گوناگون وجود دارد ، صاحب تاریخ عالم آرای عباسی که از مآخذ مورد اعتماد است ، می گوید که در شب چهارم شوال سال 1030 ه . ق بیمار شد و هفت روز رنجور بود ، تا اینکه در شب 11 شوال درگذشت ، وچون وی رحلت کرد ، شاه عباس در ییلاق بود و اعیان شهر جنازه او را برداشتند وازدحام مردم به اندازه ای بود که در میدان نقش جهان جا نبود که جنازه او را حرکت دهند . در مسجد جامع عتیق به آب چاه غسل دادند و علماء بر او نماز گزاردند و دربقعه ای منسوب به امام زین العابدین(ع)که مدفن دو امامزاده است ، گذاشتند و از آنجابه مشهد بردند و به وصیت خود او در پائین پا ، در جایی که هنگام توقف در مشهد درآنجا درس می گفت ، به خاکش سپردند .

صاحب روضات الجنات می گوید که چون شیخ درگذشت ، پنجاه هزار کس بر جنازه وی نماز گزاردند و در تاریخ فوت وی گفته اند : «بی سر و پا گشت و شرع و افسرفضل اوفتاد . »مقصود از«بی سر و پا گشت شرع این است که شین و عین از آغاز و آخرشرع می افتد ، و«راء»می ماند که 200 باشد ، و«افسر فضل اوفتاد» ، یعنی فاء»از آغازآن ساقط می شود و«ضاء»که 800 و«لام که 30 باشد می ماند و روی هم رفته ، 1030می شود .

صاحب کتاب تنبیهات می گوید که سنه یک هزار

و سی هجری ، مریخ در عقرب راجع شد ، و شیخ پس از یک هفته مریضی به رحمت ایزدی پیوست .