فقهای نامدار شیعه صفحه 181

آیه الله حسین بن جمال الدین محمد خوانساری ، از فقهای بزرگ و نامدار قرن یازدهم هجری است که از او به عنوان استاد الکل فی الکل تعبیر آورده اند . در فلسفه وحکمت ید طولانی داشته است . ابتدا در رشته فلسفه و حکمت اشتغال داشته است .

اتفاقا با یکی از فقهای عصر ، شب در یک جا مهمان می شوند . صاحبخانه در احترام وتجلیل فقیه ، سعی و تلاش نموده است و در موقع خواب برای او رختخواب و بستری مهیامی نماید و برای آقا حسین خوانساری چیزی نمی آورد . (شاید این عمل عمدی و برای تنبیه بوده است . ) پس آن فقیه به آقا حسین می گوید : «تو هیولی را زیر و«صورت را روبیفکن و استراحت کن . »آقا حسین صبح آن روز حضور محقق سبزواری صاحب ذخیره می رود و در درس فقه او حضور پیدا می کند و مدت 12 سال در حضور اومداومت به تحصیل فقه می کند و از او اجازه می گیرد و دخترش را نیز به حباله

نکاح خویش در می آورد که آقا جمال از او متولد می گردد . پسرش آقا جمال و میرزا محمدبن حسن شیروانی از شاگردان او می باشند .

از تالیفات او شرح کتاب شهید اول است ، به نام مشارق الشموس فی شرح الدروس و صاحب وسائل اجازه از او دارد . (2)

صاحب امل الآمل و معاصر او ، شیخ محمد اردبیلی صاحب جامع الرواه ، او را باالقاب و اوصافی چون عالم ، فاضل ، حکیم ، محقق و . . . توصیف نموده اند . (3)

اساتید او

او تحصیلات خود را در حوزه اصفهان به انجام رسانید و در مدرسه خواجه ملک ، جنب مسجد شیخ لطف الله مشغول تحصیل گردید . معقول را از میر فندرسکی ، ومنقول را نیز از ملا محمد تقی مجلسی اول(ره)و خلیفه السلطان و محقق سبزواری ودیگر اکابر وقت تکمیل نمود و به مقام عالی علمی نائل آمد .

شاگردان او

او شاگردان نامداری داشته است که هر کدام به نوبت خود مشعل داران فقه وفقاهت در جامعه اسلامی بوده اند . از آن میان :

1-سید نعمت الله جزائری