فقهای نامدار شیعه صفحه 21

گفتار اردبیلی

صاحب جامع الرواه درباره او سخن نجاشی را نقل می کند و می گوید : «حسن بن علی بن ابی عقیل ، حذاء ، فقیه وارسته و متکلم است و کتابهایی در زمینه فقه و کلام دارد . از استادم ابو عبد الله شنیدم که فراوان در حق او ثنا و تعریف می نمود . . . » (7)

گفتار مرحوم سید صدر

آیه الله سید حسن صدر ، مؤلف کتاب تاسیس الشیعه لعلوم الاسلام او را درگروه فقهای بزرگ امامیه نام برده است و درباره او چنین می نویسد :

«او بزرگ شیعه و آبرو و اعتبار آنان ، متکلم ، فقیه ، رکن و مؤسس در فقه و محقق در علوم شرعی و مدقق در علوم عقلی ، کتابهای متعددی در فنون اسلامی دارد ، ولی شهرت او در فقه و استنباط احکام شرعی است . او معاصر کلینی و از علمای قرن سوم هجری می باشد . . . » (8)

گفتار مرحوم آیه الله خویی

صاحب معجم رجال الحدیث ، پس از نقل اقوال و آراء نجاشی ، شیخ طوسی وعلامه حلی می فرماید : «شهرت و اعتبار او ، عظمت علمی و عملی این شخصیت ، دربین فقهای اعلام ، ما را بی نیاز از اطاله سخن و تعرض به اقاویل و کلمات آن بزرگان می نماید . احتمال داده می شود که ابی عقیل کنیه عیسی بوده باشد . » (9)

وفات او

با همه تلاشی که در رابطه با شناخت تاریخ دقیق وفات او صورت گرفت و به صاحبان فن نیز مراجعه شد ، ولی چیزی به دست نیامد ، ولی با توجه به هم عصر بودن اوبا ثقه الاسلام کلینی و ابن بابویه(صدوق اول) ، حدس زده می شود که وفات او نیزهمان نیمه اول قرن چهارم ، در حدود 330 تا 350 هجری رخ داده باشد .

رحمت خدا و رضوان او شامل حالش باد