فقهای نامدار شیعه صفحه 353

ولادت و نسب

پدر بزرگوارش آیه الله سید اسماعیل پسر عموی زعیم بزرگ شیعه صاحب حکم معروف تنباکو ، آیه الله العظمی حاج میرزا محمد حسن شیرازی(متوفی 1312 ه . ق)و دایی فرزندان ایشان می باشد .

او عالم بزرگ و فقیه نامداری بود که برخی از هیئتهای علمی پس از فوت میرزای شیرازی بزرگ ، زعامت و مرجعیت او را پیش بینی و پیشنهاد می کردند و متاسفانه اوهفت سال پیش از فوت میرزا ، یعنی در سال 1305 از دنیا رخت بربست و به جواررحمت او شتافت .

مرحوم میرزا عبد الهادی در سال 1305 ، یعنی همان سال درگذشت پدر به دنیاآمد و تحت عنایت و حمایت پسر عموی بزرگوار خود ، مرحوم آیه الله میرزای بزرگ شیرازی قرار گرفت و هفت سال با او بودند ، تا پس از رحلت ایشان ، مرحوم آیه الله العظمی سید میرزا علی آقا ، فرزند عالیقدر مجدد شیرازی حمایت و تربیت او را برعهده گرفت . او شدیدا به این کودک علاقمند بود و فوق العاده به او محبت و علاقه نشان می داد . مرحوم حاج آقا بزرگ تهرانی که خود ناظر قضایا بوده اند ، در کتاب نقباء البشر فی القرن الرابع عشر»در حق او و دوران خردسالی او چنین می نویسد :

«من بارها دیده بودم که تا چه حد او را مورد محبت و مهر خود قرار می داد ، به حدی که او را خیلی بیشتر از فرزندان خود دوست می داشت .

»پس جا دارد فردی که درچنین خاندانی به وجود آمده و تحت سرپرستی و تربیت چنین افرادی بزرگ شده باشد ، و در آن چنان بیت آکنده از فضیلت و فضایل و مرجعیت و فقاهت به دنیا آمده باشد ، انتظار حیازت مقامات عالیه علمی و اجتماعی را داشت .

او مقدمات علوم و ادبیات را در محضر برخی از فضلای حوزه سامراء»وسطوح فقه و اصول را از پسر عمه خویش ، مرحوم حاج میرزا علی آقا شیرازی و آیه الله میرزا محمد تقی شیرازی(میرزای دوم)فرا گرفت و به دست آن دو بزرگ به پایان رساند ، و در سال 1326 ه . ق از سامراء به نجف انتقال یافت و در دروس عالیه فقه واصول اساتید بزرگ حوزه نجف ، آیات عظام : شیخ محمد کاظم خراسانی ، شیخ الشریعه اصفهانی ، در حکمت پیش اصطهباناتی و در اخلاق پیش میرزا رضا تبریزی شرکت جست و در روایت از شیخ الشریعه و سید مهدی آل حیدر کاظمی و پسر عمه خویش میر سید علی آقا شیرازی و ملا ملکی علی محمد یزدی نجفی و دیگران موفق به کسب اجازه گردید ، و در سال 1330 مجددا به سامراء بازگشت و ملازم درس مرحوم آیه الله سید میرزا علی آقا شیرازی گردید ، و هنگامی که مرحوم میرزا محمد تقی شیرازی(میرزای دوم)جهت رهبری انقلاب بر ضد انگلیسیها به کربلا مهاجرت نمود ، او نیز به همراه او حرکت نمود ، تا اینکه در سال 1337 مجددا به نجف بازگشت و ملازم درس شیخ الشریعه اصفهانی گردید و همیشه با او بود ، تا اینکه او در سال 1330 دار فانی راوداع گفت و وی مستقلا تدریس فقه و اصول را شروع

نمود .

مرحوم سید عبد الهادی شیرازی یکی از اساطین فقه و فقاهت و یکی از صاحبان رای و اجتهاد بود . همه افرادی که او را درک کرده اند ، به ثروت علمی و غنای فضل ومعلومات او ، اعتراف نموده اند و به حق ، یکی از پیشروان تحقیق و در طلیعه علمای عصر و فقهای آن روز بود .

خصوصیات و ویژگیها