فقهای نامدار شیعه صفحه 384

طبع شعر

مرحوم آخوند معصومی علاوه بر فقاهت و اجتهاد ، دارای طبع شعر و ذوق خاصی بود و در مناسبتها از شعر و عرفان ، سخن به میان می آورد و گاهی تک بیتی ها راچاشنی سخن خود می نمود . او سروده هائی دارد که با تخلص فنا»انشاء می نمود . ازنمونه اشعار او بنا به نقل حضرت آقای صابری همدانی(دام عزه العالی)شعر معروف دل باشد که می گوید :

به خرابات روم بهر پرستاری دل به بر پیر

برم شکوه ز بیماری دل اشک من سرخ رخم زرد شد و موی سفید چه کنم چاره چه سازم ز سیه کاری دل ؟ خواب هرگز نکند آنکه دلش بیدار است ما نکردیم شبی صبح ، ز بیداری دل ای فنا»چاره دردت نتوان کرد مگر اشک خونین و دعای سحر و زاری دل

بارها این شعر را زمزمه می کرد :

به ذره گر نظر لطف بوتراب کند به آسمان رود و کار کبریای کند

یا :

اولماز اولا گول تیکان ، تیکان گول گر ایستسن آغلا ، ایستسن گول

(یعنی ممکن نیست گلی خار ، یا خاری گل شود . اگر خواهی خنده نما ، یاخواهی گریه کن . )

حاضر جوابی و بدیهه گویی