فقهای نامدار شیعه صفحه 457

آیه الله العظمی حاج سید ابو القاسم خوئی ، در شب نیمه رجب 1317 ه . ق درشهرستان خوی از توابع آذربایجان غربی ، در یک خانواده علمی و مذهبی دیده به جهان گشود . والد بزرگوار او ، مرحوم آیه الله سید علی اکبر خوئی ، از شاگردان مبرز آیه الله شیخ عبد الله مامقانی بود که پس از فراغت از تحصیل به زادگاه خود مراجعت نموده و به وظایف روحانی خود اشتغال می ورزید . پس از مطرح شدن مشروطیت در ایران وموضع گیریهایی که دو طرف موافق و مخالف داشتند ، او در سال 1328 ه . ق شهرستان خوی را به قصد سکونت در نجف اشرف ترک گفت . سید ابو القاسم جوان نیز در سن 13 سالگی ، همراه برادرش سید عبد الله خوئی در سال 1330 به پدر خود پیوستند و درنجف شروع به فرا گرفتن ادبیات عرب ، منطق و سطوح عالیه نمودند . در حدود 21سالگی بود که شایستگی آن را پیدا نمود تا در درس خارج بزرگترین مدرس حوزه علمیه نجف ، یعنی مرحوم آیه الله العظمی شیخ الشریعه

اصفهانی حاضر شود وخوشه چین علوم و معارف او گردد . البته جز آن استاد بزرگ ، اساتید دیگری هم دررشته های مختلف و در مقاطع تحصیلی متفاوت داشته است که خود آن مرحوم درکتاب معجم رجال الحدیث به اسامی برخی از آن اعاظم تصریح دارد .

اساتید او

اساتید او در مراحل مختلف تحصیلی ، بزرگان و استوانه های فقاهتی زیر بوده اند :

1-آیه الله العظمی شیخ الشریعه اصفهانی(1289-1361 ه . ق)

2-آیه الله العظمی شیخ مهدی مازندرانی(متوفی 1342 ه . ق)

3-آیه الله العظمی شیخ ضیاء الدین عراقی(1289-1361 ه . ق)

4-آیه الله العظمی شیخ محمد حسین اصفهانی کمپانی(1296-1361 ه . ق)

5-آیه الله العظمی شیخ محمد حسین نائینی(1273-1355 ه . ق)

خود آن مرحوم تصریح دارد که : «من از دو استاد اخیر الذکر(آیه الله نائینی وآیه الله کمپانی) بیشترین بهره را برده ام و نزد هر کدام از بزرگان فوق الذکر ، دوره کاملی از اصول و خارج فقه ، یا کتابهای متعددی از فقه را حاضر شده ام . مرحوم نائینی آخرین استاد من بود که تا آخر عمر ملازم محضر او بودم و از او اجازه روایتی گرفته ام . او به من اجازه داد که کتب اربعه را از ایشان روایت کنم و ایشان نیز از شیخ و استاد خود محدث نوری(1254-1320 ه . ق)و او از استاد خود ، شیخ مرتضی انصاری(م 1281 ه . ق)روایت می نمود و طریقه شیخ انصاری نیز تا ائمه اطهار(ع) ، بسیار روشن و واضح است . » (1)