فقهای نامدار شیعه صفحه 488

مقدمه

حوزه علمیه قم ، سخت ترین ، سهمناک ترین ، شکننده ترین وپرمخاطره ترین روزها را به خاطر دارد . روزهای خاک و خون ، آتش و خمپاره ، و توپ و تانک و مسلسل . در آن اوج احساسات انقلابی ، و ضعف و فتور دستگاه حاکم .

حکومتهای موقت ، یکی پس از دیگری سر کار می آمدند و می رفتند . درست 27/8/57 ، در آن شرایط خفقان و تسلط رعب و وحشت و

حکومت نظامی ، این مرجع بزرگوار ورشید ، پیامی به ارتشبد ازهاری ، نخست وزیر وقت مخابره می نماید که همانند بمب در آن روز منفجر می شود ، که متن آن چنین می باشد :

1-به ازهاری

«تهران-تیمسار ارتشبد غلامرضا ازهاری

ابلغکم رسالات ربی و انا لکم ناصح امین

بر حسب وظیفه شرعیه ، ومسؤولیت مهمی که بر عهده دارم ، لازم دانستم به جناب عالی و تمام درجه داران وافسران ارتش تذکر دهم ، باشد که این تذکرات باعث تنبیه و اتخاذ ترتیب مشروع ومنطقی گردد ، و در مقابل خداوند متعال و وجدان و ملت ایران ، و مردم آزاد دنیا ، بیش ازاین ، این مملکت اسلامی سرافکنده و مورد تنفر واقع نشود .

فاجمعوا امرکم و شرکائکم ثم لا یکن امرکم علیکم غمه

آقای ازهاری!سلب آزادیهایی فردی و اجتماعی ، و ایجاد اختناق و سانسور ، وکشتار و اتلاف نفوس ، نه شما را بر ابقاء حکومت استبدادی توفیق می دهد و نه این ملت ستمدیده را آرام و نه مقام روحانیت را از انجام وظیفه شرعیه باز می دارد . اگرراستی بقاء این مملکت را می خواهید با ملت عناد و لجاج نورزید و بر آتش تنفر وانزجار و اعتراض و اعتصابی که ضد اسلامی و مخالف مصالح مملکتی حکومت آن راروشن کرده است ، هیزم نریزید . و از راهی که منتهی به ندامت و زوال حیثیات مملکت است بازگردید ، و به ندای وجدان و عقل و دین پاسخ دهید . با اسلحه ای که در انبارها باپرداخت میلیاردها پول ملت محروم ذخیره شده ، ملت را که مالک واقعی آن است ، نکشید و به اظهار پشتیبانی بعض اجانب که می خواهند شما را هر