مقدمه ی ملخّص
مرحوم «سید محمدبن علی اکبر» مشهور به «سلطان الواعظین شیرازی» از خطبای بزرگ تهران، در ربیع الاوّل سال 1345 هجری قمری در حالی که بیش از سی سال نداشت، بعد از تشرّف به حج از طریق دریا، به کراچی ودیگر شهرهای مهم هند و پاکستان رفته و بنا به درخواست دوستان خود و با توجه به شهرتی که داشته، جلسات مناظره ی متعدّدی با علمای هندو و سایر مذاهب اسلامی برگزار می کند؛ از جمله ی آن ها جلسه ای بوده که در حضور گاندی برگزار شده و با پیروزی او به اتمام رسیده است و در جراید آن روزگار هند چاپ می شود.
در شعبان همان سال هم به دعوت «سید عنایت علیشاه نقوی» (مدیر هفته نامه ی دُرّ نجف) و «محمد سرور خان» (از با نفوذترین خاندان قزلباش پاکستان) برای اجرای تنها برنامه ی سخنرانی عمومی خود به زبان فارسی در هند،به «سیالکوت» و از آنجا به «پیشاور» پاکستان که در مرز افغانستان واقع شده می رود.