فضائل شیعه صفحه 27

ای علی! به یاران عارف خود بگو، از اعمال مخلوط به گناه که از دشمنان گرفته اند، دوری کنند و هر روز و شب رحمتی نو از طرف خداوند آنان را در بر می گیرد، پس تا می توانند از گناهان دوری کنند.

ای علی! خداوند خشم شدیدی گرفت، بر کسانی که در برابر تو و شیعیانت دشمنی کردند و از تو و آنان دوری جستند و کسانی که به جای تو و شیعیانت افراد دیگر را برگزیده اند و به سوی دشمن تو روی

آورده اند و تو و شیعیانت را ترک نموده و گمراهی را اختیار کرده اند و با تو و شیعیانت جنگ نموده اند. و نسبت به اهل بیت پیغمبر صلی الله علیه وآله و دوستانت و کسانی که تو را یاری کرده و خون و جان و مال خود را در راه ما ریختند و ما را بر دیگران برگزیدند، دشمنی داشتند.

ای علی! سلام مرا به آن دسته از پیروانی که من آنها را ندیده ام و آنان هم مرا دیدار نکرده اند، برسان و بشارت ده که آنها، برادران من هستند و برای دیدار آنان مشتاق هستم. پس باید علم مرا به قرون بعد نیز برسانند و به ریسمان الهی چنگ بزنند و همراه آن باشند و در عمل کوشا باشند و بدانند که ما، آنها را از هدایت به گمراهی نمی کشانیم و به آنها خبر بده که پروردگارشان از آنها راضی است و به وجودشان بر فرشتگان خویش افتخار می کند و در هر جمعه به وسیله رحمت مخصوص خویش آنها را سرافراز می نماید و به ملائکه امر می نماید که برای آنها آمرزش بخواهند.

ای علی! از یاری رساندن به کسانی که شنیده اند من تو را دوست دارم و تو را به خاطر من دوست دارند و به این وسیله به خدا نزدیکی می جویند، دست مکش، آنها کسانی هستند که بهترین محبّت های خالصانه را به تو تسلیم کرده اند و تو را بر پدران و فرزندان خود برتری داده و راه تو را انتخاب نموده اند و همه ناراحتی ها و گفتارهای تلخ نیش دار و درد ناکی که در راه دوستی با ما تحمّل می کنند، را بر خود هموار کرده اند. پس برای آنها

دلسوز باش و فقط با آنها دوستی کن؛ چون خداوند متعال به وسیله دانایی اش، آنها را از سایر مردم برای ما انتخاب کرده و آنان را از طینت ما آفریده و سرّ ربوبیت، عبودیت، ولایت و محبّت را در دل ایشان جای داده و قلوب آنها را همراه معرفت حقّ ما کرده و دل هایشان را فراخ و گسترش داده و شرح صدر به آنان عطا فرموده و از چنگ زنندگان به ریسمان ولایت ما قرارشان داده است. آنها مخالف ما را بر ما برنمی گزینند، حتّی اگر دنیای آنها در معرض خطر قرار گیرد و حاکم بر عذاب کردنشان مداومت ورزد. خداوند دست های آنان را در دست هم می گذارد و بین آنها الفت بر قرار می کند. راه هدایت را در پیش پای آنها می گذارد تا خود را از گمراهی حفظ کنند، در حالی که سایر مردم در گمراهی و خواهش نفسانی گیج مانده و راه چپ و راست خود را نمی شناسند و از دیدن حجّت و نشانی پروردگار و آنچه از نزد او آمده محروم اند و با خشم خداوند، صبح را شام می کنند ولی شیعیان تو در راه حقّ صحیح اند، با کسانی که در راه مخالف آنها هستند، انس نمی گیرند. دنیا از آنان نیست و آنان هم از دنیا نیستند.

آنها چراغ های رفع تاریکی هستند.

حدیث شماره هجدهم

18. حدّثنا محمّد بن الحسن بن أحمد بن الولید رحمه الله، قال: حدّثنی محمّد بن الحسن الصفّار، قال: حدّثنی عباد بن سلیمان، عن محمّد بن سلیمان، عن أبیه سلیمان الدیلمی، قال: کنت عند أبی عبداللَّه علیه السلام اذ دخل علیه أبو بصیر و قد حضره النفس، فلمّا أن أخذ مجلسه قال له أبو

عبداللَّه علیه السلام: