- مقدمه 1
- تاریخ شیعه و گسترش آن 2
- اشاره 2
- رویکرد عقلانی در شیوه گزینش رهبر 3
- شیعه در کلمات رسول خدا 4
- حدیث منزلت 5
- امامت، همزاد نبوت 5
- حدیث غدیر 6
- شکل گیری تشیع در پرتو این سفارشها 8
- اقلیت شیعه و اکثریت سنی 8
- شیعه در عصر رسالت 8
- مقصود از کمال چیست؟ 11
- عقاید شیعه 11
- اشاره 12
- قرآن و کرامات اولیا 12
- آثار بندگی و کمال نفسانی 12
- تصرف یوسف برای بینایی پدر 12
- قدرت نمایی یاران سلیمان 13
- باز هم قدرت نمایی سلیمان 15
- تصرفهای حضرت مسیح 16
- ولایت تکوینی و مسأله غلو 18
- انجام فرایض 19
- توسل به اولیای الهی 19
- اشاره 19
- توسل به اسما و صفات خدا 20
- توسل به دعای برادر مؤمن 21
- توسل به قرآن کریم 21
- توسل به دعای پیامبر در زمان حیات 22
- توسل به دعای پیامبر پس از رحلت 23
- پرسشهایی درباره توسل 25
- آیا درخواست دعا از میت، پرستش او نیست؟ 25
- اشاره 25
- آیا میان ما و کسانی که از دنیا رفتهاند، مانعی وجود دارد؟ 26
- آیا درخواست دعا از میت بی فایده نیست؟ 26
- درخواست شفاعت از اولیای الهی 27
- اشاره 27
- حقیقت درخواست شفاعت چیست؟ 28
- حدیث انس بن مالک 28
- حدیث ابوبکر 29
- حدیث علی 29
- حدیث نوجوان 29
- حدیث سواد بن قارب 29
- آیا سوگند دادن خدا به مقام اولیا شرک نیست؟ 30
- نذر برای غیر خدا 32
- بزرگداشت موالید و وفیات اولیای خدا 34
- اشاره 35
- مهر ورزی و تکریم به پیامبر یکی از اصول اسلام است 35
- زیارت قبور پاکان 38
- اشاره 38
- حضور در حرم پیامبر 39
- اشاره 40
- زنان و زیارت قبور و پاسخ به دو پرسش 40
- پاسخ به دو پرسش 43
- اشاره 45
- ساخت بنا بر روی قبور 45
- سیره سلف صالح در حفظ قبور پیامبران 46
- حفظ آثار، حفظ اصالتها است 46
- ترفیع خانههای پیامبران 47
- صیانت قبور، نشانه مهر و محبت است 49
- حدیثی از امام صادق در تعمیر قبور اولیا 50
- نماز گزاردن نزد قبور اولیا 51
- سوگواری برای شهیدان 53
- منزلت قرآن نزد شیعه 55
- مصحف فاطمه 58
- اشاره 58
- محدث در اسلام 61
- فاطمه محدثه است 61
- مصحف علی 62
- اندیشه اهتمام به دعا بیش از قرآن 63
- امامت نزد شیعه 64
- اشاره 65
- آیه ولایت 65
- آیه اولوا الامر 67
- آیه اکمال 67
- نام امامان در قرآن 68
- معرفی به نام 68
- اشاره 68
- معرفی با صفت 69
- معرفی با عدد 69
- معرفی به نام، برطرف کننده اختلاف نیست 70
- زمان اعتقاد به امامت دوازده تن 72
- وصایت امام علی 73
- اشاره 73
- عبدالله بن ابی سفیان 74
- وصایت بودن امام در شعر شعرای عصر رسالت 74
- ابن التیهان از حاضران در جنگ بدر 75
- عبدالرحمن جعیل 75
- مقصود از اولی الامر کیست؟ 76
- افسانه خان الأمین 79
- عصمت امامان 80
- ائمه و آگاهی از غیب 82
- اشاره 82
- آیات گروه نخست 83
- مواردی که پیامبران از غیب خبر دادهاند 84
- یعقوب و یوسف و خبرهای غیبی 85
- حضرت نوح و آگاهی از غیب 85
- خبرهای غیبی حضرت مسیح 87
- خبرهای غیبی پیامبر اعظم 88
- خبرهای غیبی امیرمؤمنان 88
- شهر بصره غرق میشود 89
- معاویه بر سرزمین عراق مسلط میگردد 89
- اهل بیت 90
- ده نفر از خوارج جان به سلامت نمیبرند و از یارانم ده نفر کشته نمیشود 90
- اشاره 90
- تبیین مفهوم اهل بیت 91
- مقصود از اهل بیت چه کسانی هستند؟ 93
- البیت به بیت معینی اشاره دارد 93
- مذکر بودن ضمایر 94
- اهل بیت در لسان پیامبر 94
- سخن گفتن فرشته با فاطمه زهرا 99
- کیفیت صلوات بر پیامبر 101
- اشاره 102
- غلو درباره اهل بیت 102
- امامان و بهره گیری از اسباب طبیعی 105
- مهدویت در اسلام 105
- علت غیبت امام زمان 107
- بهره مردم در زمان غیبت 108
- اشاره 108
- پاسداری از آیین الهی 109
- نفوذ روحانی و ناپیدا 110
- تربیت منتظران آگاه 110
- روش غیبی 111
- امام زمان و عمر طولانی 111
- اشاره 111
- تأخیر در ظهور 113
- روش طبیعی 113
- اشاره 113
- آمادگی روحی 114
- تکامل علوم و فرهنگ های انسانی 114
- پرورش نیروی انسانی 115
- مسائل فقهی 115
- تکامل وسایل ارتباط جمعی 115
- مسح پا به جای شستن 116
- اشاره 117
- ریشه اختلاف 118
- سلطهها و حکومتها 119
- تقدیم مصلحت اندیشی بر ظهور آیه 119
- روایات مسح از پیامبر گرامی 120
- حی علی خیر العمل در اذان 121
- شهادت به ولایت علی 124
- اشاره 126
- شیعیان و نماز با دست باز 126
- کیفیت نماز پیامبر 127
- حدیث ابی حمید ساعدی 127
- حدیث حماد بن عیسی 128
- آموزش نماز به کسی که نماز صحیح نمیخواند 128
- نظر ائمه اهل بیت 129
- سجده بر تربت 129
- اشاره 130
- فلسفه سجده بر خاک در بیانات پیامبر 131
- سجده بر تربت امام حسین 132
- جمع بین دو نماز 133
- خمس در غیر غنائم جنگی 135
- اشاره 135
- خمس درآمد کسب و کار 138
- خمس در معادن 138
- هیئت اعزامی عبدالقیس 139
- مسائل تاریخی 141
- ازدواج ام کلثوم 143
- نظریه شیخ مفید 143
- اشاره 143
- ام کلثوم ربیبه امام بود 145
- واکنشهای مختلف در برابر خواستگاری خلیفه 146
- صحابه 147
- امام علی و تأیید خلفا 149
- انتقاد از صحابه 149
فرقه مالکیّه بر خلاف سه مذهب فوق میگویند: آویختنِ دستها در نمازهای واجب، مستحب است، قبل از مالکیها نیز جماعتی همین قول را گفتهاند که از آن جملهاند: عبداللّه بن زبیر، سعید بن مسیّب، سعید بن جبیر، عطاء، ابن جریح، نخعی، حسن بصری، ابن سیرین و جماعتی از فقها.
از امام اوزاعی منقول است که نمازگزار، بین آویختن دستها یا روی هم قرار دادن آنها مخیر است.
امّا مشهور بین شیعه امامیّه آن است که قرار دادن دستها روی یکدیگر در نماز، حرام، و موجب بطلان نماز است و به ندرت از فقهای شیعه کسی قائل به کراهت شده، مانند ابو الصلاح حلبی در کافی.
کیفیت نماز پیامبر
اشاره
با این که به جز مالکیها، مذاهب دیگر اهل سنّت، قرار دادن دست چپ بر دست راست در نماز را جایز شمردهاند و درباره این مسأله سخن بسیار گفتهاند، با این حال دلیل قانع کنندهای حتّی بر جواز آن ندارند،چه رسد بر استحباب. بلکه میتوان ادّعا کرد که دلایلی بر خلاف ادعای آنان وجود دارد و روایاتی که از فریقین (شیعه و سنّی) بیانگر طریقه نماز گزاردن رسول اکرمصلی الله علیه و اله است، از گذاشتن دستها بر یکدیگر سخنی به میان نیاورده است و امکان ندارد که پیامبر صلی الله علیه و اله امر مستحبّی را در طول حیات خود(یا بخشی از آن) ترک نماید. اکنون سه نمونه از این روایات، دو مورد از طریق اهل سنّت و دیگری از طریق شیعه امامیّه را ذکر میکنیم که هر دو روایت، چگونگی نماز پیامبر صلی الله علیه و اله را بیان میکند و در هیچیک کوچکترین اشارهای به روی هم قرار دادن دست نشده، چه رسد به چگونگی آن:
حدیث ابی حمید ساعدی
حدیث ابی حُمید ساعدی را برخی از محدّثان (سنّی) روایت کردهاند و ما از کتاب سنن بیهقی نقل میکنیم که گفت: او رو به اصحاب پیامبر کرد و گفت: من داناترین شما به نماز رسول خدا صلی الله علیه و اله هستم. گفتند: به چه سبب؟ زیرا تو نه بیش از ما پیرو آن حضرت بودهای و نه افزونتر از ما مصاحبتش کردهای. گفت: چرا، گفتند: پس (کیفیّت نماز آن حضرت را) بر ما عرضه کن. ابوحُمید گفت:
رسول خدا صلی الله علیه و اله هرگاه میخواست به نماز بایستد، دستها را تا برابر شانههایش بالا میبُرد، سپس تکبیر میگفت و هنگامی که همه اعضایش به حال اعتدال در جای خود قرار میگرفت به قرائت میپرداخت، آنگاه تکبیر میگفت و دستها را تا برابر شانه بالا میبُرد، پس از آن به رکوع میرفت و دو کف دست را بر زانوها میگذاشت و در حال اعتدال که نه سرش را بالا میگرفت و نه پایین میانداخت، رکوع را انجام میداد. سپس از رکوع سر بلند میکرد(میایستاد) و میگفت: سمع اللّه لمن حمده. آنگاه دستها را تا برابر شانهها بالا میبُرد و تکبیر میگفت، سپس (برای سجده) متوجّه زمین شده و دستهایش را (در سجده) از پهلوهایش جدا میگرفت، آنگاه سر از سجده برمیداشت و پای چپش را خم میکرد و بر آن مینشست. انگشتان پاهایش را در سجده باز مینمود و سجده دوم را نیز همینگونه انجام میداد و پس از سجده، تکبیر میگفت، سپس پایش را خم کرده بر آن مینشست در حالی که هر عضوی به حال اعتدال قرار میگرفت. رکعت بعدی را هم به همین کیفیّت انجام میداد و پس از دو رکعت در حال قیام تکبیر میگفت و دستهایش را تا برابر شانهها بالا میبرد همانگونه که تکبیر افتتاحیّه را انجام میداد و در بقیّه نمازش نیز همینطور عمل میکرد تا به سجده آخر. پس از آن سلام میگفت، پای چپ را عقب قرار میداد و بر سمت چپ بر وَرِک مینشست.
همه گفتند: ابوحمید راست گفت، رسول خدا صلی الله علیه و اله بدین گونه نماز میگزارد.