گزیده راهنمای حقیقت صفحه 139

هیئت اعزامی عبدالقیس

قبیله عبدالقیس در منطقه شرق عربستان زندگی می‌کردند، و امروز نیز مردم قطیف و احساء و حتی بحرین منتسب به همین قبیله می‌باشند. رئیس قبیله به نام عبدالقیس به حضور پیامبر صلی الله علیه و اله رسید و گفت: میان ما و شما، قبایلی زندگی می‌کنند که مشرک هستند و اجازه نمی‌دهند ما، جز در ماه‌های حرام، به حضور شما برسیم. از شما می‌خواهیم آموزش‌های لازم را به ما بدهید و ما نیز آنها را به دیگران منتقل کنیم، پیامبر صلی الله علیه و اله فرمود:

«من شما را به چهار کار فرمان می‌دهم و از چهار کار باز می‌دارم: 1. فرمان می‌دهم به ایمان به خدا ـ و می‌دانید ایمان به خدا چیست؟ ـ شهادت به یگانگی او، 2. به برپایی نماز، 3. پرداخت زکات، 4. پرداخت خمس از غنیمت».

باید دقت شود که مقصود از مغنم چیست؟ در اینجا دو احتمال وجود دارد:

أ. غنائم جنگی.

ب. درآمدهای حلال.

مسلّماً احتمال نخست منفی است، زیرا هیئت عبدالقیسی آشکارا می‌گفتند که ما توان ملاقات با شما را جز در ماه‌های حرام نداریم؛ زیرا خروج ما از منطقه و عبور از میان قبایل، مایه خطر و خونریزی است. چنین مردمی چگونه می‌توانستند به جنگ با دشمن بپردازند و از آنها غنیمت بگیرند؟! از این گذشته جهاد با دشمن بدون اذن پیامبر و جانشین او جایز نیست.

ممکن است تصوّر شود که مقصود، شبیخون زدن و غارت کردن است. این احتمال نیز صحیح نیست، زیرا پیامبر اکرم صلی الله علیه و اله از هر نوع غارت نهی کرده و سخن ایشان در کتب حدیث وارد شده است که: «نهی النبیّ عن النهب...»؛ «پیامبر از غارت‌گری نهی کرد.»

در این صورت جز درآمدهای حلال انسان، پس از کسر هزینه‌ها، چیز دیگری مورد نظر نخواهد بود.

2. پیامبر صلی الله علیه و اله آنگاه که عمرو بن حزم را به یمن اعزام کرد، فرمانی برای او نوشت که بخشی از آن چنین است: