گزیده راهنمای حقیقت صفحه 4

حکومت در اسلام، فصلی کوتاه و گذرا نیست که با یک جمله «وَأَمْرُهُمْ شُوری بَیْنَهُمْ» پایان پذیرد، بلکه بخش‌های گسترده‌ای از احکام و امور را دربر می‌گیرد، که عنایت پیامبر را برای تبیین جزئیات و شرایط، می‌طلبد.

طبعاً نظریه سوم، بیش از دو نظریه دیگر قابل پذیرش است و اتفاقاً احادیث رسول خدا صلی الله علیه و اله و تاریخ حیات آن حضرت به روشنی آن را ثابت می‌کند.

پس از یک تحلیل اجتماعی، اکنون به پاسخ پرسش از نظر حدیث و تاریخ می‌پردازیم.

شیعه در کلمات رسول خدا

نامگذاری پیروان علی علیه السلام به شیعه، از زمان خود پیامبر صلی الله علیه و اله آغاز شده و روایات فراوانی حاکی از آن است که آن حضرت این نام را بر پیروان علی علیه السلام نهاده است. محدثان و مفسران نقل می‌کنند آنگاه که آیه «إِنَّ الّذینَ آمَنُوا وَعَمِلُوا الصّالِحات أُولئِکَ هُمْ خَیْرُ الْبَرِیّة» فرود آمد، پیامبر صلی الله علیه و اله رو به علی علیه السلام کرد و فرمود:

«مقصود از این عبارت، تو و شیعیانت می‌باشید که روز قیامت خشنود و پسندیده هستید».

در حدیث دیگر فرمود:

«تو و پیروانت مقصود هستید، وعده من و شما در روز قیامت نزد حوض کوثر است. آنگاه که امت‌ها برای حسابرسی به آنجا می‌آیند، شما را فرا می‌خوانند در حالی که نور از چهره و پیشانی شما تابان است».

روایات مربوط به نزول این آیه در حق شیعیان علی علیه السلام و این که پیامبرصلی الله علیه و اله پیروان علی علیه السلام را شیعه نامید، در کتاب‌های مختلف وارد شده است، برای نمونه به مدارک زیر مراجعه شود.

بنابراین، نامگذاری پیروان علی علیه السلام به شیعه، از جانب رسول خدا صلی الله علیه و اله انجام شده و این خود مبنایی در تعیین شیوه حکومت پس از پیامبر صلی الله علیه و اله به شمار می‌رود.