شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 177

ص :177

اشکال در صلوات بر آل محمد و جواب آن

داعی- جامعه شیعه هرگز عملی بر خلاف نصّ ننموده و نمی نمایند منتها در قرون ماضیه اعادی آنها از خوارج و نواصب و امویها و اتباع آنها بهانه جوئیها نموده و برای آنکه شیعیان را اهل بدعت معرفی نمایند دلائل ساختگی اقامه نمودند که بزرگان علمای شیعه جواب تمام آنها را داده و ثابت نموده اند که ما اهل بدعت نیستیم قلم در دست دشمن که افتاد تنها قاضی رفته هرچه می خواهند می نویسند جواب از همین موضوع هم مفصّلا داده شده ولی چون وقت گذشته از جواب مفصّل صرفنظر می نمایم برای اینکه فرمایش شما بلاجواب نماند و امر هم بر آقایان جلساء و برادران عزیزم مشتبه نگردد مختصرا عرض می نمایم.

اولا در این آیه منع از سلام و صلوات بر دیگری ننموده فقط امر می فرماید که بر مسلمانان لازم است که بر آن حضرت صلوات بفرستند ثانیا همان خداوند متعال که این آیه را نازل فرموده در آیه 130 سوره 37(صافات)می فرماید سلام علی آلیاسین.

یکی از خصائص بزرگ خاندان رسالت همین است که در قرآن همه جا سلام مخصوص بانبیاء عظام می نماید و می فرماید سَلاٰمٌ عَلیٰ نُوحٍ فِی الْعٰالَمِینَ (1)سَلاٰمٌ عَلیٰ إِبْرٰاهِیمَ (2)سَلاٰمٌ عَلیٰ مُوسیٰ وَ هٰارُونَ (3)

ولی در هیچ کجای قرآن سلام بر اولاد انبیاء ننمودند مگر باولادهای خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم که می فرماید سلام علی آلیاسین(یس)یکی از نامهای خاتم الانبیاء است.

در معنای یس و این که س نام مبارک پیغمبر صلّی الله علیه و آله و سلم می باشد

چون می دانید که در قرآن مجید پنج اسم از دوازده اسم پیغمبر برای مزید بینائی امت ذکر گردیده و آن پنج اسم مقدس محمد و احمد و عبد الله و نون و یس است و در اول سورۀ 36 می فرماید یس وَ الْقُرْآنِ الْحَکِیمِ إِنَّکَ لَمِنَ الْمُرْسَلِینَ (4)یا حرف نداء و س نام مبارک آن حضرت و اشاره بحقیقت و سویت