شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 207

ص :207

چنانکه در آیه 77 سوره 5(مائده)انتقاد و ردّ قول آنها و اثبات وحدانیت خود نموده که لَقَدْ کَفَرَ الَّذِینَ قٰالُوا إِنَّ اللّٰهَ ثٰالِثُ ثَلاٰثَهٍ وَ مٰا مِنْ إِلٰهٍ إِلاّٰ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ (1)

عقاید نصاری

این آیه شریفه حکایت است از قول نسطوریه و ملکائیه و یعقوبیه از فرق نصاری که آنها هم این عقیده را از ثنویه و بت پرستها گرفتند (2)خلاصه نصاری مانند ثنویه و مجوس مشرک اند چون قائل باقانیم ثلاثه هستند

بعبارت واضح تر-می گویند الوهیت مشترکست میان خدا و مریم و عیسی و بعقیده بعض از آنها خدا و عیسی و روح و هر یک از آنها الهند و اللّه جلّ جلاله یکی از آن سه می باشد!!و گویند از اول خدایان سه بودند اقنوم الاب-اقنوم الابن- روح القدس-(بلسان سریانی اقنوم بمعنی وجود و هستی است)و بعد از آن این سه اقنوم یکی شدند که آن مسیح است.

و شبهه ای نیست که با دلائل عقلیه و براهین نقلیه بطلان اتحاد ثابت و اتحاد حقیقی باین معنی محال است حتّی در غیر ذات واجب الوجود فلذا در آخر آیه می فرماید وَ مٰا مِنْ إِلٰهٍ إِلاّٰ إِلٰهٌ وٰاحِدٌ -یعنی نیست در وجود ذاتی واجب که مستحق عبادت باشد مگر خدای یگانه که موصوف است بوحدانیت محضه و متعالی از توهّم شرکت و مبدء جمیع موجودات ممکنه آن ذات واحد بی همتا می باشد.

شرک در صفات

شرک در صفات آنست که صفات خداوند متعال از قبیل علم و حکمت و قدرت و حیات و غیر آنها را قدیم و زائد بر ذات باری تعالی بدانند مانند اشعریون که اصحاب ابی الحسن علی بن اسماعیل اشعری بصری می باشند چنانکه اکابر علماء خودتان مانند علی بن احمد بن حزم الظاهری در ص 207 جزء چهارم فصل و فیلسوف معروف اندلسی ابن رشد محمّد بن احمد در ص 58 کتاب(الکشف عن مناهج الادلّه فی عقاید الملّه)نقل نموده اند معتقدند که صفات اللّه زائد بر ذات باری تعالی و قدیم می باشند.