شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 549

ص :549

در ثواب و فوائد زیارت

داعی- این جمله ای که راجع به بدعت عزاداری آل محمّد و عترت طاهرۀ رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم و زیارت قبور آنها فرمودید قطعا سرچشمه از عقاید نواصب و خوارج گرفته و علمای اهل تسنّن هم عاده پیروی از آنها نموده اند بدون آنکه فکر کنند بدعت آن چیزی است که دستوری از جانب خدا یا پیغمبر و یا اهل بیت آن حضرت که عدیل القرآنند دربارۀ آن نرسیده باشد.

و حال آنکه در اخبار راجع بگریستن و زیارت آن حضرت علاوه بر آنکه در کتب معتبرۀ شیعه متواترا رسیده در کتب معتبرۀ خودتان و مقاتلی که علمای بزرگ جمهور نقل نموده اند موجود است که ببعض از آنها قبلا اشاره نمودیم اینک بواسطۀ ضیق وقت راجع بزیارت بنقل خبر معروفی که در تمام مقاتل و کتب حدیث ثبت شده است اکتفا می نمائیم.

یک روز رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم در حجرۀ امّ المؤمنین عایشه تشریف داشتند حسین علیه السّلام وارد شد پیغمبر او را در آغوش محبّت کشید و بسیار بوسید و بوئید عایشه عرض کرد پدر و مادرم فدای تو باد چقدر حسین را دوست می داری حضرت فرمود مگر نمی دانی که او پارۀ جگر و ریحانۀ من است آنگاه آن حضرت گریست عایشه از سبب گریه سؤال نمود فرمود جای شمشیرها و نیزه ها را می بوسم که بنی امیّه بر حسینم می زنند عایشه عرض کرد مگر او را می کشند فرمود آری با لب تشنه و شکم گرسنه شهید می کنند شفاعت من هرگز بآنها نمی رسد خوشا بحال کسی که بعد از شهادت او را زیارت کند عایشه عرض کرد یا رسول اللّه برای زائر او چه اجری خواهد بود فرمود اجر یک حجّ من عایشه از روی تعجّب عرض کرد یک حج شما فرمود ثواب دو حج من عایشه بیشتر تعجّب کرد حضرت فرمود ثواب چهار حج من پیوسته عایشه تعجب می نمود و پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم ثواب را زیاد می نمود تا رسید بجائی که فرمود عایشه هر کس حسین مرا زیارت کند خداوند ثواب نود حج و نود عمرۀ مرا در نامه عمل آن زائر می نویسد دیگر عایشه سکوت کرد (شکل 20 و 21).