شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 620

ص :620

و سلیمان بلخی حنفی در باب 4 ینابیع المودّه و حافظ ابن عقده در کتاب الولایه و دیگران از أکابر علمای شما احتجاج علی علیه السّلام را در رحبۀ کوفه با مسلمانان نقل نموده اند که حضرت در مقابل مردم ایستاد فرمود سوگند می دهم شما را هر کس در غدیر خم از رسول خدا بگوش خود دربارۀ من چیزی شنیده برخیزد و گواهی دهد سی تن از اصحاب برخاستند که دوازده تن از آنها بدری بودند و گفتند ما در روز غدیر خم دیدیم که رسول خدا دست علی را گرفت و بمردم فرمود أ تعلمون انّی اولی بالمؤمنین من انفسهم قالوا نعم قال من کنت مولاه فهذا علیّ مولاه الخ (1)سه تن از آن جمعیت شهادت ندادند که یکی از آنها أنس بن مالک بود که گفت پیری مرا گرفته فراموش نمودم حضرت نفرینشان نمود و مخصوصا دربارۀ أنس فرمود اگر دروغ می گوئی خداوند تو را به پیسی و برص مبتلا کند که عمامه او را نپوشاند پس أنس از جای برنخاست مگر آنکه بدنش مبروص و پیش شد(در بعض اخبار دارد کور و پیس شد)؟!!.

بدیهی است حجت قرار دادن این حدیث و استشهاد نمودن بآن دلیل کامل بر اثبات حق اعظم خود که امارت و خلافت منصوصه باشد بوده است.

(در این موقع صدای مؤذن بلند و آقایان برای أداء نماز عشاء برخاستند و بعد از أداء فریضه و استراحت و صرف چای).

قرینه چهارم أ لست اولی بکم من انفسکم

داعی- رابعا قرینۀ کلام در خود حدیث اثبات مرام می نماید که مراد از مولی اولی بتصرف می باشد.

زیرا در خطبۀ غدیریه و حدیث است که رسول أکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم قبل از بیان مطلب فرمود أ لست اولی بکم من انفسکم یعنی آیا من اولی بتصرف نیستم بشما از نفس های شما(اشاره بآیۀ 6 سوره 33(احزاب)است که فرموده النبی اولی بالمؤمنین من