شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 696

ص :696

الی نفسه یعنی چون علی در این قضیه ذی نفع است و جرّ نفع بسوی خود می نماید لذا شهادتش مردود است.

گذشته از اهانتها و کنایات بسیاری که در مجلس حضورا و غیابا ابراز نمودند که ببعض از آنها قبلا اشاره نمودم و دیگر نمی خواهم در جزئیات مطلب وارد شوم.

همین قدر عرض می کنم آیا شما راضی می شوید بشنوید بمثل مولای متّقیان امیر المؤمنین علیه السّلام شخصیّت بزرگی که دنیا را سه طلاق نموده و بی اعتناترین اشخاص بدنیا بوده و اعمال و رفتارش مورد تصدیق دوست و دشمن بوده دنیا طلب و بلکه بالاتر کلماتی بگویند که زبانم یارای گفتن ندارد که در کتابهای خودتان نوشته اند.

خلاصه با جملۀ(انّه یجر النفع الی نفسه)بمردم القاء و تزریق کنند که ممکن است علی چون در این قضیه ذی نفع است بنفع عیالش(العیاذ باللّه)شهادت دروغ بدهد لهذا شهادتش قابل قبول نیست خداوند شهادت او را مورد قبول قرار داده ولی عدّه ای مردم بازیگر رد نمودند!؟.

آیا این بود نتیجۀ نزول آیات قرآنی و توثیق مقام ولایت و توصیه و سفارشات رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم دربارۀ علی بن أبی طالب علیه السّلام.

درد دلهای علی علیه السّلام

که آن قسم آزار و اذیتش نمایند که در خطبه شقشقیّه درد دل می کند و می فرماید صبرت و فی العین قذی و فی الحلق شجی (1)این دو جمله از فرمایش آن حضرت کنایه از شدت غم و غصه و اندوه و مرارت صبر و الم بوده است.

بی خود نبوده که می فرمود و اللّه لابن أبی طالب آنس بالموت من الطفل بثدی امّه (2).

آن قدر دل پردردی داشت و از زندگانی سیر که وقتی اشقی الاولین و الآخرین عبد الرحمن بن ملجم مرادی شمشیر زهر آب داده را بر فرق مبارکش زد در محراب