شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 706

ص :706

و در کتب معتبره ما و شما بسیار رسیده که فاطمه سلام اللّه علیها بمقام کمال ایمان رسیده و مخصوصا رسول اکرم صلّی اللّه علیه و آله و سلّم فرمود ان ابنتی فاطمه ملأ اللّه قلبها و جوارحها ایمانا الی مشاشها (1).

غضب فاطمه دینی بوده.

هرگز هیچ مؤمن و مؤمنه ای که علامت ایمانشان تسلیم بأوامر حق است چنین عملی را نمی نماید که وقتی حاکمی حکم بحق کند یعنی حکم خدا را جاری نماید بر او غضب نماید آن هم غضبی که با حقد و کینه توأم باشد و بر آن غضب باقی بماند تا دم مرگ حتی وصیت نماید نگذارید احدی از آن حکم کنندگان بناحق بر جنازه من نماز گذارند،اولا فاطمه ای که خداوند حکم بطهارت او می نماید-هرگز ادعای دروغ نمی نماید که حاکم حکم علیه او بنماید.

ثانیا اگر غضب بی بی فقط تغییر حالتی بود بایستی زود زائل شود مخصوصا بعد از عذر خواهی که از او نمودند بایستی از دلش بیرون برود چون که پیغمبر فرموده است المؤمن لیس بحقود یکی از صفات و علائم مؤمن آنست که حقد و کینه روی عادت و هوای نفس در دل نداشته باشد و نیز در خبر دارد که می فرماید مؤمن اگر گرفتار خطائی گردد بیش از سه روز عداوت مؤمن را در دل نگاه نمی دارد تا چه رسد بفاطمۀ صدّیقۀ طاهرۀ ممجّدۀ بآیۀ تطهیر که سرا پا غرق در ایمان بوده و از هر نوع ارجاس و کثافات اخلاق رذیله بشهادت خداوند متعال پاک و مبرّا بوده هرگز حقود و کینه ور نبوده است.

و از طرفی هم اتفاق فریقین است که فاطمه سلام اللّه علیها با حالت غضب و نارضایتی از ابی بکر و عمر از دنیا رفت.

پس معلوم می شود که غضب بی بی دینی بوده که چون دید حکمی بر خلاف حکم خدا و پدر بزرگوارش خاتم الانبیاء صلّی اللّه علیه و آله و سلّم صادر شده لذا غضب نمود بغضب دینی و این همان غضب است که موجب غضب خدا و پیغمبر است.