شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 710

ص :710

احقاق حق را گذارد تا احقاق کننده حقوق خلایق امام زمان مهدی آل محمّد عجل اللّه تعالی فرجه بیاید و حق آنها را بگیرد.

پس سکوت آن حضرت هم دلیل بر رضای بحکم نبوده و اگر آن حضرت عملیات خلفاء قبل از خود را در امر فدک حق می دانست اوّلا با آنها محاجّه نمی فرمود و ثانیا درد دل و اظهار نارضایتی نمی کرد و خدای حکیم علی الاطلاق را حکم قرار نمی داد.

چنانچه در نهج البلاغه است ضمن نامه ای بعثمان بن حنیف انصاری که عامل آن حضرت و حکمران در بصره بود درد دل می کند می نویسد:

کانت فی ایدینا فدک من کلّ ما اظلته السماء فشحّت علیها نفوس قوم و سخت عنها نفوس قوم آخرین و نعم الحکم اللّه (1).

و اما اینکه فرمودید فاطمۀ مظلومه سلام اللّه علیها در آخر عمر راضی شد و از آنها گذشت بازهم خیلی اشتباه فرمودید چه آنکه چنین امری هرگز صورت وقوع پیدا نکرد چنانچه در اخباری که قبلا عرض شد ثابت نمودیم که آن بی بی مظلومه تا دم مرگ بحال نارضایتی و غضب باقی بود.

عیادت ابی بکر و عمر از فاطمه(ع)

اینک هم برای خاتمه عرضم خبر دیگری برای اثبات مطلب بعرضتان می رسانم که ابو محمد عبد اللّه بن مسلم بن قتیبۀ دینوری متوفی سال 276 هجری در ص 14 جلد اول تاریخ الخلفاء الراشدین معروف به الامامه و السیاسه و دیگران از علماء شما از قبیل ابن ابی الحدید و غیره در کتب معتبره خود نقل نموده اند که قال عمر لأبی بکر انطلق بنا الی فاطمه فانّا قد اغضبناها یعنی عمر به ابی بکر گفت بیا با من برویم بسوی فاطمه زیرا که ما او را بغضب آورده ایم(و در بعض اخبار است که ابی بکر بعمر گفت با من بیا برویم و ظاهرا این صحیح است)خلاصه با هم رفتند درب منزل فاطمۀ مظلومه بی بی اجازۀ ملاقات نداد علی علیه السّلام را واسطه قرار دادند بی بی در جواب