شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 735

ص :735

سجده و شادی نمودن عایشه در شهادت امیر المؤمنین علیه السّلام

اگر توبۀ عایشه صحت دارد و بر جنگ با امیر المؤمنین پشیمان گردیده بود پس چرا وقتی خبر شهادت آن حضرت را شنید سجده شکر بجای آورد چنانچه ابو الفرج اصفهانی صاحب اغانی در آخر شرح حالات آن حضرت در مقاتل الطالبیّین آورده لما ان جاء عائشه قتل امیر المؤمنین علی علیه السّلام سجدت (1).

اگر واقعا توبه نموده و پشیمان گردیده بود پس چرا وقتی خبر شهادت آن حضرت را شنید اظهار فرح و شادمانی نمود چنانچه محمد بن جریر طبری در حوادث سال چهلم هجری تاریخ خود و ابو الفرج اصفهانی در آخر حالات آن حضرت در مقاتل الطالبیّین آورده اند زمانی که خبر شهادت آن حضرت را غلامی باو داد گفت:

فالقت عصاها و استقرت بها النوی

کما قر عینا بالایاب المسافر

القاء عصا کنایه از اطمینان قلب و آسودگی خاطر می باشد که وقتی آدمی در مکان معیّنی قلبش آرام و فکرش آسوده شد گفته می شود القی عصاه(چنانچه مسکویه در تجارب الامم و دمیری در حیات الحیوان بیان نموده اند)مقصود عایشه از گفتن این شعر آن بود که خواست بگوید از بابت علی خیالم فارغ و سینه ام باز و فکرم راحت شد چون پیوسته انتظار هم چو خبری را داشتم مانند کسی که انتظار مسافر خود را داشته باشد که بآمدن مسافر چشمهایش روشن و قلبش آرام گردد؟!!.

پس منهم از شنیدن خبر مرگ علی چشمم روشن و قلبم آرام و خیالم راحت شد؟! آنگاه از خبرآورنده سؤال کرد که چه کس او را بقتل رسانید گفتند عبد الرحمن بن ملجم مرادی از قبیله بنی مراد فوری گفت فان یک نائیا فلقد نعاه-غلام لیس فی فیه التراب-یعنی اگر علی دور از من است خبر مرگ او را غلامی آورد که خاک در دهان او مباد.

زینب دختر ام سلمه حاضر بود گفت آیا سزاوار است دربارۀ علی علیه السّلام این قسم خوش حالی کنی و چنین کلماتی بگوئی و اظهار فرح و شادمانی بنمائی دید بد شد در