کتابخانه بالقرآن

شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 770

صفحه 770

ص :770

1- 1) بدان که مرا«از وحی خدا»علمی آموختند که تو را آن علم نیاموخته اند پس تو مرا پیروی کن تا براه راست هدایتت کنم آزر در پاسخ ابراهیم گفت تو مگر از خدایان من روگردان و بی عقیده شدی چنانچه از مخالفت بتان دست بر نداری تو را سنگسار کنم«وگرنه»سالها از من بدور باش.
2- 2) قیام کن پسر برادر که مرتبه تو از حیث شرافت و سیادت بلند تر و از حیث طایفه و قبیله عالی و از حیث پدر اعلی تر از سایرین هستی بخدا قسم هیچ کس تو را آزار نکند مگر آنکه با زبانهای تند و تیز و شمشیرهای برنده از تو دفاع خواهیم نمود بخدا قسم که عرب در مقابل تو بزانو درآید و ذلیل گردد مانند حیوانی که ذلیل صاحب خود گردد.

لو لا الملامه او حذاری سبّه

لوجدتنی سمحا بذاک مبینا

-1

خلاصۀ کلام عوض آنکه به پیغمبر تغیّر نماید و آن حضرت را منع از آن عمل کند و تهدید بحبس و نفی و قتل نماید بوسیله جملات و کلمات جذاب از قبیل این اشعار و گفتار زیبا تحریص و ترغیبش نمود که امر خودت را آشکار کن که بر تو ذلت و ترس و منقصتی نخواهد بود دین و عقیدۀ خودت را نشر بده تا روشن شود بوجود تو چشمهای همه-دعوت می نمائی ما را و می دانم بدرستی که تو ناصح و راست گوئی و قطعا در این ادعاء هم صادقی همان طوری که قبل از این امین بودی،دانستم که بتحقیق این دین بهترین ادیان بشر است.

و غیر از آنچه عرض نمودم اشعار بسیاری ابن ابی الحدید در جلد سیم شرح نهج و دیگران در این موضوع ضبط نموده اند که وقت مجلس اقتضای نقل تمام آنها را ندارد گمان می کنم برای نمونه کافی باشد.

حالا آقایان محترم خدا را در نظر بگیرید و انصاف دهید که آیا گویندۀ این کلمات و اشعار را می توان مشرک و کافر خواند؟یا آنکه مؤمن و موحد و خداپرست حقیقی باید شناخت.

چنانچه اکابر علماء خودتان بی إراده تصدیق باین معنی نموده اند.

باب 52 ینابیع الموده شیخ سلیمان بلخی حنفی را مطالعه نمائید که از قول ابو عثمان عمر و بن بحر جاحظ معتزلی نقل می نماید که درباره جناب ابو طالب اظهار نظر نموده و گفته و حامی النبیّ و معینه و محبّه اشدّ حبّا و کفیله و مربّیه و المقرّ