شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 799

ص :799

1- 1) پس از اینکه بهره مند شدید از آنها(یعنی متعه نمودید)و تمتع از آنها برداشتید مهر معین که مزد آنها است بآنان بپردازید که فریضه و واجب است.
2- 2) بنکاح خود درآورید از زنان آن کس را که برای شما نیکو و مناسب با عدالت باشد دو یا سه یا چهار و اگر بترسید که چون زنان متعدد گیرید نتوانید عدالت نمائید پس تنها یک زن اختیار کرده و یا چنانکه کنیزی دارید بآن اکتفا کنید که نزدیک تر است بعدالت.
3- 3) هر کس از شما را وسعت و توانائی نباشد که زنان پارسای با ایمان(و آزاد)گیرد بس کنیزان مؤمنه ای که مالک آن شدید زنی اختیار کنید خدا آگاه تر است بمراتب ایمان شما که اهل ایمان همه بعضی از جنس بعضی دیگر و در رتبه یکسانید پس با کنیزکان مؤمنه با اذن مالکش ازدواج کنید و مهر آنها را بدانچه معین شده بدهید.

و در باب متعه و عقد انقطاع آیه فَمَا اسْتَمْتَعْتُمْ بِهِ مِنْهُنَّ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ فَرِیضَهً نازل گردید و اگر این آیه مربوط بنکاح دائم باشد لازم می آید که در یک سوره امر بنکاح دائم تکرار شده باشد و این بر خلاف قاعده خواهد بود.

و چون راجع بمتعه نازل گردیده معلوم است که خود یک امر و حکم جدید است.

ثانیا اتفاق جمیع مسلمین است(نه شیعه فقط)باینکه نکاح متعه در صدر اسلام شایع و مشروع بوده و صحابه کبار در زمان خود رسول اللّه صلّی اللّه علیه و آله و سلّم بآن دستور عمل می کردند و اگر این آیه مربوط بنکاح است پس آیه متعه کدام است که عموم مسلمین قائل بآن هستند پس قطعا آیه متعه همین است که مفسّرین خودتان هم متعرض اند و مشروعیت آن را ثابت می نمایند و ناسخی برای آن نیامده چنانچه در کتب معتبرۀ خودتان ثبت است

اخبار از طرق اهل تسنن بر حلیت متعه

از جمله در صحیح بخاری و مسند امام احمد بن حنبل از ابو رجاء از عمران بن حصین نقل است که گفت نزلت آیه المتعه فی کتاب اللّه ففعلناها مع رسول اللّه و لم ینزل قرآن بحرمته و لم ینه عنها رسول اللّه حتّی اذا مات قال رجل برأیه ما شاء.قال محمد(یقال انّه عمر) (1).

و در ص 535 جزء اول صحیح مسلم بن حجاج باب نکاح المتعه است که حدثنا الحسن الحلوائی قال حدثنا عبد الرزاق قال اخبرنا ابن جریح قال قال عطا قدم جابر بن عبد اللّه الانصاری معتمرا فجئناه فی منزله فسأله القوم عن اشیاء ثم ذکروا المتعه فقال نعم استمتعنا علی عهد رسول اللّه و علی عهد ابی بکر و عمر (2).