شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 811

ص :811

علاوه اگر هم فرمایش شما صحیح باشد قطعا صلاح حال اجتماع را خدا و پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از عمر بهتر می دانستند چرا برای خیر جامعه آنها را منع نکردند.

و اگر پیغمبر نهی نکرده خلیفه و امام و حجّه منصوص هم نمی تواند روی صلاح بینی حلال خدا را حرام نماید باستناد آنکه صلاح اجتماع در این بوده که مردم متعه ننمایند.

منع متعه سبب شیوع فحشاء و زنا گردیده

اگر خوب دقت کنید حکم متعه سبب شیوع فحشاء نیست بلکه منع از متعه شیوع فحشاء آورده برای آنکه زن و مرد جوانی که وسائل ازدواج دائم برای آنها فراهم نیست و متعه هم حسب الامر خلیفه عمر حرام بلکه گناه بزرگ است جلوی شهوت و هوای نفس را هم نمی توانند بگیرند چه می کنند ناچار بعمل ناشایسته زنا مشغول می شوند.

و در هر قومی که عمل زنا شایع و متداول گردید پرده های حرمتها دریده نوامیس بشریت متزلزل و امراض مسریه از قبیل سفلیس و سوزاک و شانکر و غیره فراوان می شود خانواده ها از هم پاشیده و بیچاره می شوند.

چنانچه امام احمد ثعلبی و طبری در تفسیر خود و امام احمد بن حنبل در مسند ذیل آیۀ متعه مسندا نقل نموده اند از امیر المؤمنین علی علیه السّلام که فرمود:

«لو لا انّ عمر نهی عن المتعه ما زنی الاّ شفی» (1).

و نیز ابن جریح و عمرو بن دینار از عبد اللّه بن عباس(حبر امت)نقل نموده اند که گفت ما کانت المتعه الاّ رحمه رحم اللّه بها امّه محمّد لو لا نهیه(ای عمر)عنها ما احتاج الی الزنی إلاّ شفی (2).

پس بنا بفرمودۀ اصحاب پیغمبر صلّی اللّه علیه و آله و سلّم سبب شیوع زنا منع از متعه بوده نه عمل بمتعه پس احکام حلال و حرام که از جانب خداوند بوسیله پیغمبر عظیم الشأن