کتابخانه بالقرآن

شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 842

صفحه 842

ص :842

1- 1) ای پسر ابی طالب در طلب خلافت چه قدر حریص می باشی گفتم شما حریص تر از من و دورتر از آن مقام می باشید-کدام یک از ما حریص تر می باشیم-آیا من که میراث و حق خود (یعنی خلافت را)که خدا و رسول او برای من قرار دادند طلب می نمایم و اولی بآن هستم-یا شما که(بدون آنکه حقی داشته باشید)مرا از حق خویش بازداشتید و میان من و حق ثابت من حاجز و حائل شدید،پس مبهوت گشته و از جواب بازماندند -و خداوند متعال هرگز ظالمان را هدایت نکند-.

چون امیر المؤمنین علیه السّلام عالم و دانای بحقایق بود رسول خدا هم باو خبر داده بود می دانست که اصل دین از میان نمی رود مثل دین در میان مردم مثل آفتاب است ممکن است مدت کمی در پس پردۀ جهل و عناد بماند ولی عاقبت ظاهر و هویدا خواهد شد.

(چنانچه نور حقیقت آن بزرگوار عالم را روشن و منور ساخت)

پس ملاحظه فرمود باقتضای مصلحت دین صبر کند بهتر است از آنکه قیام کند که دودستگی تشکیل شده و باعث تفرقه مسلمین گردد و فرصتی بدست دشمنها بدهد که اصل دین را از میان ببرند و لو رسول خدا خبر ببقای دین داده بود ولی سبب ذلت و حقارت مسلمین و برای مدتی پیشرفت آنها بعقب می افتاد.

منتها برای اثبات حق خودش شش ماه تأمل نمود و در مجالس و محاضر با مناظرات بسیار حق را ظاهر نمود(چنانچه در شبهای قبل عرض کردم)بیعت نکرد قیام بجنگ ننمود ولی در مناظرات و احتجاجات اثبات حق نمود

خطبه شقشقیه

چنانچه در اول خطبه شقشقیه اشاره باین معانی نموده که فرمود اما و الله لقد تقمصها فلان (ابن ابی قحافه)و انه لیعلم ان محلی منها محل القطب من الرحی ینحدر عنی السیل و لا یرقی الی الطیر فسدلت دونها ثوبا و طویت عنها کشحا و طفقت ارتای بین ان اصول بید جذاء او اصبر علی طخیه عمیاء یهرم فیها الکبیر و یشیب فیها الصغیر و یکدح فیها مؤمن حتی یلقی ربه فرأیت ان الصبر علی هاتا احجی فصبرت و فی العین قذی و فی الحلق شجی اری تراثی نهبا حتی مضی الاول لسبیله فادلی بها الی فلان بعده الخ (1).