شبهای پیشاور در دفاع از حریم تشیع صفحه 852

ص :852

اظهار عمر بعد از وفات پیغمبر که آن حضرت نمرده

اتفاقا عادت خلیفه بر این بوده که هر جا متغیر می شد از روی عصبانیت برای مرعوب نمودن طرف می گفت حد می زنم چنانچه امام احمد حنبل در مسند و حمیدی در جمع بین الصحیحین و طبری در تاریخ و دیگران از علماء خودتان نقل نموده اند که چون رسول خدا صلّی اللّه علیه و آله و سلّم از دنیا رفت عمر نزد ابی بکر رفت و گفت می ترسم محمّد صلّی اللّه علیه و آله و سلّم نمرده باشد و حیله کرده(یعنی خود را بمردن زده)تا دوست و دشمن خود را بشناسد و یا اینکه چون موسی غائب شده باشد و بازآید و هر که مخالفت او را نموده و عاصی گردیده بسیاست رساند پس هر کس گوید رسول خدا مرده من او را حد می زنم ابی بکر چون این جملات را شنید او را نیز شکی در دل پیدا شد و از این گفتارها اضطرابی در مردم پدید آمد و اختلاف کلمه ظاهر شد چون این خبر را بعلی علیه السّلام دادند با عجله و شتاب خود را بجمعیت رسانید فرمود ای قوم این چه هیاهوی بی دانشی است که برپا نموده اید مگر فراموش نموده اید این آیه شریفه را که خداوند در حیات رسول اللّه باو اعلام داشت إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ یعنی تو می میری و امت تو هم می میرند پس بحکم این آیه شریفه رسول خدا از دنیا رفت این استدلال علی علیه السّلام مورد قبول امت واقع شد و یقین بموت آن حضرت نمودند عمر گفت گویا من هرگز این آیه را نشنیده بودم!!!.

ابن اثیر در کامل و نهایه و زمخشری در اساس البلاغه و شهرستانی در مقدمۀ چهارم ملل و نحل و عده ای دیگر از علماء می نویسند که چون عمر فریاد می زد هرگز پیغمبر نمرده است ابی بکر خود را باو رسانید و گفت مگر نه اینست که خداوند می فرماید إِنَّکَ مَیِّتٌ وَ إِنَّهُمْ مَیِّتُونَ و نیز فرموده أَ فَإِنْ مٰاتَ أَوْ قُتِلَ انْقَلَبْتُمْ عَلیٰ أَعْقٰابِکُمْ (1).

آنگاه عمر ساکت شد و گفت گویا هرگز من این آیه را نشنیده بودم حالا یقین کردم که وفات نموده.

شما را بخدا تصدیق می نمائید که معلم متعصب بی علم ادعای بیجا نموده.