و میان سلیمان بن عبداللَّه طاهری روی داد می‌نویسد:
«وقتی میان آن‌ها جنگ در گرفت بعضی از فرماندهان حسن بن زید به سوی ساری، روی نهادند و بر آن در آمدند؛ وقتی سلیمان این خبر را شنید خود و همراهانش روی به هزیمت گذاشتند و خانواده و فرزندان و باروبنه و اموال خود را در ساری به جای نهادند، و حسن بن زید و یارانش بر همه این اموال و باروبنه و غیره دست یافتند». تا آنجا که می‌نویسد: سلیمان با اختیار و اراده و با میل و رغبت این هزیمت را پذیرا گشت؛ زیرا طاهریان همگی شیعی بوده‌اند. وقتی حسن بن زید به طبرستان آمد سلیمان طاهری از جنگ با او خودداری ورزید چون می‌دانست عبداللَّه از شیعیانی استوار در تشیع می‌باشد؛ و لذا سلیمان در این باره می‌گوید:
نُبّئتُ خیلَ بن زید اقبَلت حیناًتُریدنا لتحسینا الامرّینا
یا قَومِ ان کانَت الانباءُ صادِقَةًفالویلُ لی و جمیع الطاهرینا
اما انا فاذا اصطفّت کَتائِبُناأکونُ مِن بنیهم رأسَ المُوالینا
فَالعُذرُ عند رسول اللَّهِ مُنبسطاذا احتسبتُ دِماءَ الفاطمیینا (1) 1
1- . الکامل، ج 7، ص 40.