شیعه و سابقه تاریخی آن صفحه 1

معنی لغوی شیعه

شیعه از نظر لغت به معنی پیروان و یاران و انصار است، و با همین ساختمانِ لفظی بر مفرد و تثنیه و جمع و مذکر و مؤنث- بدون نیازی به تغییر قالبِ تعبیر آن- اطلاق می‌گردد، و ریشه آن «مُشایَعَت» به معنیِ مطاوعه و پیروی کردن است. این واژه اختصاصاً در موردِ فرد و یا افرادی به کار می‌رود که دوستدارِ علی و فرزندانِ او هستند و به امامت آنها اعتقاد دارند تا آنجا که اگر واژه «شیعه» بدون قید و شرطِ اضافی به کار برده شود و قرینه‌ای در کار نباشد اذهان به چنان افرادی منصرف می‌شود که قائل به امامتِ امامانِ یاد شده هستند.

ابن خلدون در مقدمه «العِبَر» (1) 1 می‌نویسد:

«شیعه از لحاظ لغوی به معنیِ یاران و پیروان است، و در اصطلاح فقها و متکلّمین- اعم از پسینیان و پیشینیان- بر