وی با این سخنِ فشرده و کوتاه و استدلال برظهورِ تشیع همزمان با حیات صاحب رسالت اسلام ما را از ادامه استدلال بر این حقیقت بی‌نیاز می‌سازد.
انتشار تشیع
بیعت غدیرِ خم آخرین زمینه‌ای بود که رسول حکمت و اصلاح جامعه برای خلافت و جانشینی علی- پس از خود- آماده ساخت. جریان غدیرخم حادثه‌ای بود که ناگهان مردم با آن مواجه شدند. برکه و غدیرخم آب‌هایش نابه هنگام فروکش کرد، در آنجا درختانِ گشن و بزرگ وجود داشت رسول خدا از سوی خدا مأمور گشت بر روی خارهای زیر این درخت توقف کند، صد هزار نفر و یا بیشتر از مسلمین در آن هنگام در چنین مکانی کنار آن حضرت بودند. غدیر خم بر سر دو راهی قرار داشت و مردم ممکن بود در آنجا بپراکنند. رسول خدا این نقطه را محلِ مناسبی برای غنیمت شمردن فرصت یافت تا به همه حاضران- قبل از آن‌که پراکنده شوند- حقیقت را اعلام و با آنها بیعت کند، و آنان نیز به نوبه خود این حقیقت را به کسانی که در این محفل عظیم حضور نداشتند خاطرنشان سازند. آنان که غایب بودند و در این جلسه حضور به هم نرساندند این حقیقت- با توجه به کثرت جمعیت از هر بلادی- قطعاً به گوش آنها رسید. آیا در این صورت می‌توان تصور کرد که فردی از فرزندان