- مقدمه 1
- اشاره 3
- اشاره 9
- اشاره 18
- اشاره 29
- اشاره 29
- دولت تنوخیان در لاذقیه 30
- اشاره 30
- محمد بن اسحق 34
- آل عمّار قاضیان طرابلس (462 ه / 502 ه / 1070 م / 1109 م) 44
- اشاره 44
- ابو عبداللّه طلیطلی (شیخ عالم) 73
- دولت اسماعیلیان در مصیاف (535 ه / 1141 م - 670 ه / 1272 م) 86
- اشاره 104
- حیات فرهنگی در دوران امارت اسماعیلیان 104
- راشد الدین سنان 109
- شمس الدین الطیبی 111
- حسن بن احمد بن علی مُعَدِّل 121
- اشاره 129
- نخست: جهت گیری دینی 141
- اشاره 141
- اهتمام به ساخت مساجد 141
- مبارزه با تبعیضات عشیره ای 142
- مبارزه با خرافات و عادتهای ناروا 142
- اشاره 153
- دوم: جهت گیری ادبی 153
- جمعیّت خیریّه اسلامی جعفری 197
- انجمن خیریه اسلامی جعفری در طرطوس 223
- انجمن بانیاس 223
معنی شیعه
«شیعه، گروهی هستند که بر کاری اجتماع می کنند.
هر قومی که بر کاری اجتماع کنند شیعه هستند.
و هر قومی که امر آنها یکی باشد و از آراء یکدیگر پیروی کنند، شیعه هستند(1)».
همچنین، شیعه به معنی پیروان و یاران یک فرد و جمع آن شِیَعْ است(2).
شیعه یعنی فرقه(3).
واژه شیعه بر کسانی اطلاق می شود که از امیرالمؤمنین علی علیه السلام پیروی کرده اند و به امامت و خلافت ایشان از طریق نصّ و وصیت چه آشکار و چه پنهان، قایل شده اند و معتقدند که امامت از فرزندان او خارج نمی شود، و اگر خارج شود به واسطه ظلم از ناحیه دیگران و یا به جهت تقیّه از جانب خود آنهاست(4) و در قول به وجوب ثبوت عصمت ائمه از گناهان کبیره و صغیره، اتّفاق نظر دارند و نیز برآنند که امامت رکنی از ارکان دین است و بر نبی اکرم(ص) روا و جایز نیست که
1- ابن منظور، لسان العرب، ماده شیع.
2- ابن منظور، لسان العرب، ماده شیع.
3- ابن منظور، لسان العرب، ماده شیع.
4- شهرستانی، الملل و النحل، ج 1، ص 131.